Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (BPH) μέρος 1

Η πλειοψηφία των ανδρών άνω των 60 ετών θα επηρεαστεί από την καλοήθη (μη καρκινική) διεύρυνση του προστάτη. Ένας διευρυμένος προστάτης μπορεί να προκληθεί από οποιαδήποτε από δύο καταστάσεις - καλοήθη υπερπλασία του προστάτη ή καλοήθη υπερτροφία του προστάτη (και οι δύο συντομογραφίες BPH). Αν και οι δύο συνθήκες είναι ελαφρώς διαφορετικές (Roehrborn CG et al 2002), ο προστάτης αδένας διευρύνεται και στις δύο συνθήκες.

Το ΒΡΗ μπορεί να είναι επαναλαμβανόμενο και προοδευτικό και (αν και δεν είναι καρκίνος του προστάτη) θέτει σε κίνδυνο την υγεία. Όταν ο αδένας του προστάτη διευρύνεται, για οποιοδήποτε λόγο, ο αδένας πιέζει την ουρήθρα (τον σωλήνα που μεταφέρει τα ούρα και το σπέρμα [που περιέχει σπέρμα] στο εξωτερικό του σώματος). Ακόμα και η μικρότερη αύξηση στο μέγεθος του προστάτη τείνει να συμπιέζει την ουρήθρα. Ο αδένας του προστάτη παράγει ένα σημαντικό μέρος του υγρού συστατικού του σπέρματος. Επίσης, κύτταρα λείου μυός στον αδένα του προστάτη συνεισφέρουν στην βίαιη εκσπερμάτωση του σπέρματος.

Για τη θεραπεία της ΒΡΗ, η συμβατική ιατρική επικεντρώνεται συνήθως σε φάρμακα που αναστέλλουν τις ορμόνες που ελέγχουν την ανάπτυξη του προστάτη ή που χαλαρώνουν τους λείους μύες μέσα στον αδένα του προστάτη. Η χειρουργική επέμβαση είναι επίσης μια επιλογή θεραπείας. Οι περισσότεροι άνδρες, ωστόσο, μπορούν να επωφεληθούν από μια ποικιλία συμπληρωματικών διατροφικών στρατηγικών που προσφέρουν αποδεδειγμένη ανακούφιση για την BPH.

Υπό την επίδραση των ορμονών

Η ανάπτυξη του αδένα του προστάτη ρυθμίζεται από ορμόνες φύλου, συμπεριλαμβανομένων των οιστρογόνων, της τεστοστερόνης και της διυδροτεστοστερόνης (DHT). Στο σώμα, η τεστοστερόνη μεταβολίζεται σε DHT από το ένζυμο 5-άλφα-αναγωγάση. Συχνά, καθώς οι άνδρες μεγαλώνουν, παράγεται περισσότερο DHT. Τα φάρμακα και τα θρεπτικά συστατικά που μειώνουν την DHT με την αναστολή της 5-άλφα-ρεδουκτάσης έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν το μέγεθος του αδένα του προστάτη και κατά συνέπεια μειώνουν τα συμπτώματα της ΒΡΗ.

Αν και η τεστοστερόνη και ο μεταβολίτης DHT είναι οι ορμόνες που συνηθέστερα συνδέονται με την ασθένεια του προστάτη, η ανάπτυξη του προστάτη επηρεάζεται επίσης από τα οιστρογόνα. Ενώ το οιστρογόνο θεωρείται κανονικά ως «η γυναικεία ορμόνη», οι άνδρες παράγουν οιστρογόνα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους με τη μετατροπή της τεστοστερόνης σε οιστρογόνο χρησιμοποιώντας το ένζυμο αρωματάση. Με την ηλικία των ανδρών, αυξάνονται τα επίπεδα αρωματάσης, με αποτέλεσμα υψηλότερα επίπεδα οιστρογόνων. Αυτό βοηθάει να εξηγηθεί γιατί, καθώς οι άνδρες μεγαλώνουν, τα επίπεδα τεστοστερόνης μειώνονται (καθώς τα υψηλότερα επίπεδα αρωματάσης μετατρέπουν την τεστοστερόνη σε οιστρογόνα), αλλά οι προστάτες αδένες συνεχίζουν να μεγεθύνονται.

Μεταξύ των ηλικιωμένων ανδρών, υπάρχει μια αυξανόμενη ανισορροπία μεταξύ των οιστρογόνων και της τεστοστερόνης. Τα επίπεδα τεστοστερόνης, ειδικά η ελεύθερη τεστοστερόνη, μειώνονται δραματικά καθώς οι άνδρες μεγαλώνουν, αλλά τα επίπεδα των οιστρογόνων παραμένουν αρκετά σταθερά ή αυξάνονται (Farnsworth WE 1996). Σε σύγκριση με τα νεότερα αρσενικά, τα μεγαλύτερα αρσενικά έχουν πολύ περισσότερο οιστραδιόλη (την πιο ισχυρή μορφή οιστρογόνων) από την ελεύθερη τεστοστερόνη. Αυτά τα αυξανόμενα επίπεδα οιστρογόνων και η μείωση των επιπέδων ανδρογόνων καθορίζονται ακόμα πιο έντονα στον αδένα του προστάτη. Με τη γήρανση, τα επίπεδα οιστρογόνων αυξάνονται σημαντικά στον προστάτη. Τα επίπεδα οιστρογόνων στους ιστούς των προστάτων αδένων αυξάνονται ακόμη περισσότερο σε άνδρες που έχουν ΒΡΗ (Shibata Υ et al 2000, Gann ΡΗ και συν 1995 · Krieg Μ et al 1993).

Περιορίζοντας την αρωματάση ή αναστέλλοντας τη σύνδεση οιστρογόνου με κύτταρα προστάτη, μπορεί να είναι δυνατή η μείωση της ΒΡΗ ή η επιβράδυνση της εξέλιξής της. Απαιτείται περισσότερη έρευνα.

Οι γιατροί μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς που έχουν BPH να αναπτύξουν μια διεθνή βαθμολογία για το σύμπτωμα του προστάτη (IPSS) για να βοηθήσουν στην καθοδήγηση της θεραπείας. Το IPSS βασίζεται στην παρουσία και τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και χρησιμοποιείται παγκοσμίως.

Δοκιμές που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της ΒΡΗ

Ψηφιακή εξέταση ορθού. Μια ψηφιακή ορθική εξέταση (DRE) είναι μια δοκιμή ρουτίνας που αναγνωρίζει ένα διευρυμένο προστάτη. Για να εκτελέσει μια DRE, ένας γιατρός εισάγει ένα λιπαρό, γάντι δάχτυλο στο ορθό. Ένας έμπειρος ουρολόγος μπορεί εύκολα να ανιχνεύσει τους οπίσθιους και πλευρικούς λοβούς του προστάτη μέσω του λεπτού τοιχώματος του ορθού. Ένας κανονικός προστάτης αδένας είναι περίπου το μέγεθος κάστανου. Ένας προστάτης με BPH θα νιώθει απαλός. Ένας καλοήθης διευρυμένος προστάτης θα νιώθει ομαλός και ελαστικός. Οι ιστοί ενός καρκινικού προστάτη είναι συνήθως πυκνότεροι. Το ΒΡΡ εμφανίζεται μόνο εντός της κάψας του προστάτη. Ο γιατρός μπορεί να υποπτεύεται καρκίνο αν υπάρχουν σκληρά οζίδια ή σταθερές περιοχές στον προστάτη (Lepor HL et al 2002, Scher HI 2001).

Διαγνωστικές δοκιμές. Το συγκεκριμένο αντιγόνο του προστάτη (PSA) είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται από κύτταρα προστάτη. Κανονικά, βρίσκεται σε υψηλές συγκεντρώσεις στο σπερματικό υγρό και σε μικρές ποσότητες στο αίμα. Το PSA είναι μια συγκεκριμένη ουσία του προστάτη (Scher HI 2001). Η κανονική περιοχή τιμών PSA είναι μεταξύ 0 και 4 νανογραμμάρια ανά χιλιοστόλιτρο (ng / mL). Πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι μέχρι 30% των ανδρών που έχουν βαθμολογία PSA από 2,6 έως 4,0 ng / mL μπορεί να έχουν καρκίνο του προστάτη (Lobel B 2005). Ένα αυξημένο επίπεδο PSA στο αίμα, χωρίς καμία διάγνωση του καρκίνου, αφορά επειδή δείχνει την υπερβολική διάσπαση και τον κύκλο εργασιών των κυττάρων του προστάτη. Για το λόγο αυτό, οι άνδρες με αυξημένα επίπεδα PSA θα πρέπει να έχουν πρόσθετες διαγνωστικές εξετάσεις, οι οποίες συνηθέστερα περιλαμβάνουν βιοψία προστάτη, για να αποκλειστεί ο καρκίνος του προστάτη (Scher HI 2001). Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον καρκίνο του προστάτη και το PSA, δείτε το κεφάλαιο για τον καρκίνο του προστάτη.

Η ουροκλιμετρία μετράει τον χρόνο κατά τον οποίο ακυρώνεται ένας δεδομένος όγκος ούρων. Συνήθως, ένας υγιής άνθρωπος ηλικίας από 40 έως 60 ετών κενά 200 mL σε περίπου 11 δευτερόλεπτα (ποσοστό 18 mL / s). Ένας υγιής άνδρας ηλικίας άνω των 60 ετών κενώνεται λίγο περισσότερο, περισσότερο από 15 δευτερόλεπτα (με ρυθμό 13 mL / s). Ένας άνδρας με ΒΡΗ μπορεί να χρειαστεί 20 έως 40 δευτερόλεπτα για να ακυρώσει 200 ​​mL, ανάλογα με τη σοβαρότητα της συστολής της ουρήθρας (Lepor HL et al 2002). Η ουροκλιμετρία μπορεί να γίνει στο σπίτι με τη χρήση ενός κυπέλλου μέτρησης και ενός ρολογιού που έχει ένα δεύτερο χέρι. Για να κάνετε ουροκλιμετρία στο σπίτι, πίνετε πολύ νερό. Τότε περιμένετε όσο μπορείτε για να ουρείτε. Μετρήστε το χρόνο που χρειάζεται για να ακυρώσετε 200 mL (περίπου 7 ουγκιές).

Ο όγκος ούρων που παραμένει στην ουροδόχο κύστη αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ούρησης μετριέται με δοκιμασία υπολειπόμενης ούρησης. Αυτή η δοκιμή μπορεί να πραγματοποιηθεί χρησιμοποιώντας υπερηχογράφημα (μη επεμβατική τεχνική) ή καθετήρα (ο οποίος είναι επεμβατικός). Οι αυξανόμενες ποσότητες υπολειμματικών ούρων με την πάροδο του χρόνου μπορεί να υποδηλώνουν ότι η ΒΡΗ έχει προχωρήσει και ότι μπορεί να υπάρχει ανάγκη για χειρουργική επέμβαση (Lepor HL et al 2002).

Θεραπευτικές επιλογές

Γενικά, εάν ένας γιατρός έχει διαγνώσει ένα διευρυμένο προστάτη αλλά ο ασθενής δεν έχει συμπτώματα, ο ασθενής δεν χρειάζεται θεραπεία. Ωστόσο, η σοβαρότητα των συμπτωμάτων σχετίζεται με μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης χειρουργικής επέμβασης. Επειδή οι περισσότεροι άνδρες με ΒΡΗ δεν αναπτύσσουν σημαντική απόφραξη ούρων και επειδή τα μικρά συμπτώματα αναπτύσσονται αργά ή καθόλου, οι μελέτες ροής των ούρων είναι το προτιμώμενο διαγνωστικό εργαλείο για τον εντοπισμό ασθενών που δεν χρειάζονται θεραπεία. Αυτοί οι ασθενείς μπορούν να ακολουθούνται από προσεκτική αναμονή (Lepor HL et al 2002). Αυτή η στρατηγική, ιδιαίτερα όταν εξετάζει την αργή εξέλιξη της ΒΡΗ, παρέχει τη δυνατότητα χρήσης συμπληρωματικών προσεγγίσεων (όπως η διατροφική θεραπεία) χωρίς κίνδυνο υποχαρακτηρισμού ασθενών.

Αφιερωμένη αναμονή. Εάν η ΒΡΗ δεν είναι σοβαρή, η κατάσταση του ασθενούς θα παρακολουθείται στενά από τον γιατρό του. Ο γιατρός πρέπει να επιβεβαιώσει ότι η καθυστέρηση της θεραπείας δεν θα οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες επιπλοκές. Διάφορα μέτρα, όπως η μειωμένη πρόσληψη υγρών (ιδιαίτερα πριν από την ώρα του ύπνου) και η μέτρια πρόσληψη αλκοόλ και καφεΐνης (Lepor HL et al 2002) μπορούν να μειώσουν τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Η προσεκτική αναμονή δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε τίποτα. Το αντίθετο, παρέχει μια εξαιρετική ευκαιρία για τη θεραπεία της BPH με τη διατροφή και τα συμπληρώματα διατροφής.

Θερμοθεραπεία μικροϋπολογιστών με τετραφθαλμία. Η διανετεροθερμική θερμοηλεκτροθεραπεία μικροκυμάτων (TUMT) είναι μια εναλλακτική λύση για τη χειρουργική επέμβαση. Αυτή η διαδικασία χρησιμοποιεί έναν καθετήρα με μια ειδική κεραία που παρέχει ενέργεια μικροκυμάτων στον προστάτη για να θερμαίνει επιλεκτικά και να σκοτώνει τον ιστό του προστάτη. Το χειρουργικό εργαλείο μικροκυμάτων έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε η θερμοκρασία και το βάθος της θέρμανσης να ελέγχονται με ακρίβεια. Το TUMT είναι μια διαδικασία εξωτερικών ασθενών που εκτελείται ενώ ο ασθενής έχει υποστεί καταστολή (δεν αναισθητοποιείται). Το TUMT είναι μια εναλλακτική λύση για άνδρες με ΒΡ που δεν είναι καλοί υποψήφιοι για χειρουργική επέμβαση. Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με TUMT έχουν ελάχιστες, παροδικές ανεπιθύμητες ενέργειες που υποχωρούν αυθόρμητα ή επιλύονται με φαρμακευτική αγωγή. Η ανακούφιση από το σύμπτωμα μπορεί να συμβεί εντός 3 εβδομάδων. Ένα μειονέκτημα του TUMT είναι ο κίνδυνος της οπισθοδρομικής εκσπερμάτωσης, μια κατάσταση που συμβαίνει όταν το σπέρμα εισέρχεται στην ουροδόχο κύστη μάλλον παρά εκσπερμάτιζε. Ενώ αυτό δεν επηρεάζει την αίσθηση του οργασμού, μπορεί να προκαλέσει στειρότητα.

Διουρηθρική εκτομή βελόνων. Η διόρθωση των διουρηθρικών βελόνων (TUNA) χρησιμοποιεί ραδιοσυχνότητα χαμηλού επιπέδου, σε περίπου 490 kilohertz (kHz), για να προκαλέσει την απομάκρυνση του ιστού από θερμοκρασία 50 ° C έως 90 ° C. Η διαδικασία διεξάγεται μέσα σε λίγες εβδομάδες. Κατά τη διάρκεια του TUNA, ένας καθετήρας που φέρει δύο εύκαμπτες βελόνες εισάγεται στον προστάτη μέσω του πέους. Οι βελόνες είναι θωρακισμένες στη βάση για να αποφευχθεί η καταστροφή της ουρήθρας. Η ενέργεια ραδιοσυχνοτήτων περνά από τη μία βελόνα στην άλλη, καταστρέφοντας τον ιστό του προστάτη ανάμεσα στις βελόνες. Η πρόοδος της διαδικασίας αντιμετωπίζεται με υπερδραστικό υπερηχογράφημα. Ο TUNA μπορεί να διεξαχθεί ως εξωτερική ιατρική με τη χρήση τοπικού αναισθητικού και καταπραϋντικού (Lepor HL et al 2002).

Χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται ευρέως για τη θεραπεία της ΒΡΗ που προκαλεί σημαντική παρεμπόδιση της ροής των ούρων. Η χειρουργική επέμβαση για ΒΡΗ μπορεί να γίνει μέσω διακοιλιακής τομής ή μέσω ενδοσκοπικής διάταξης που εισάγεται στην ουρήθρα (TURP). Περίπου το 90 τοις εκατό όλων των χειρουργικών επεμβάσεων που εκτελούνται για το BPH είναι οι διαδικασίες TURP. Το TURP είναι το πρότυπο εναντίον του οποίου κρίνονται οι άλλες παρεμβάσεις.

Κατά τη διάρκεια του TURP, ο γιατρός χρησιμοποιεί ένα όργανο που ονομάζεται resectoscope. Το ρεεστοσκόπιο ανατρέπεται με ένα μικρό βρόχο καλωδίων. Ο βρόχος χρησιμοποιείται για να αποκοπεί από το να εμποδίζει τα κομμάτια του αδένα του προστάτη και στη συνέχεια να καυτηριάζει το τραύμα για ελαχιστοποίηση της αιμορραγίας (αν και μπορεί να υπάρχει κάποια αιμορραγία). Το TURP έχει αποδειχθεί αποτελεσματική θεραπεία. μετά το TURP, τα συμπτώματα συνήθως βελτιώνονται. Ωστόσο, η BPH μπορεί να επαναληφθεί. Επίσης, ορισμένοι άνδρες μπορεί τελικά να έχουν στυτική δυσλειτουργία (ανικανότητα). Επιπλέον, οι περισσότεροι ασθενείς θα βιώσουν κάποιο βαθμό ακράτειας, ο οποίος συνήθως θα εξαφανιστεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Οι περισσότεροι ασθενείς θα παραμείνουν στο νοσοκομείο για περίπου 3 ημέρες μετά την υποβολή του TURP. Μόλις απελευθερωθεί ο ασθενής από το νοσοκομείο, η περίοδος αποκατάστασής του είναι σύντομη και συνήθως εμφανίζει σημαντική ανακούφιση από τα συμπτώματά του. Η πιο συνηθισμένη, αναπόφευκτη και μόνιμη ανεπιθύμητη ενέργεια του TURP είναι η οπισθοδρομική εκσπερμάτιση.

Το TURP μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί χρησιμοποιώντας λέιζερ. Μελέτες έχουν δείξει ότι η φωτοαπορρόφηση ιστού προστάτη με τη χρήση εστιασμένου λέιζερ (το σύστημα λέιζερ Greenlight PV) έχει ως αποτέλεσμα μειωμένο μέγεθος προστάτη με πολύ χαμηλή επίπτωση ανεπιθύμητων ενεργειών (Kumar SM 2005). Εναλλακτικά, μπορεί να πραγματοποιηθεί μια διαδικασία που ονομάζεται διουρηθρική εξάτμιση του προστάτη (TUVP), στην οποία ο ιστός εξατμίζεται. Στο TUVP, τα ηλεκτρόδια εξάτμισης παράγουν υψηλή θερμότητα απευθείας στον ιστό του προστάτη μέσω ενός αυλακωτού κυλίνδρου. Η θερμότητα εξατμίζει τον ιστό σαν ένα λέιζερ. Πρόκειται για μια σχετικά νέα τεχνική που δείχνει κλινική υπόσχεση και έχει υιοθετηθεί από πολλούς έμπειρους ουρολόγους.

Εάν είναι απαραίτητο να αφαιρεθεί ένα τμήμα του αδένα του προστάτη, μπορεί να γίνει μερική προστατεκτομή. Αυτή η διαδικασία είναι ανοικτή χειρουργική επέμβαση που εκτελείται ενώ ο ασθενής είναι υπό γενική αναισθησία. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο χειρουργός αφαιρεί μόνο το διευρυμένο τμήμα του αδένα του προστάτη. Αυτή η χειρουργική επέμβαση δεν πρέπει να συγχέεται με μια ριζική προστατεκτομή, στην οποία αφαιρείται ολόκληρος ο προστάτης αδένας. Οι ριζικές προστατεκτομές εκτελούνται σε άνδρες με καρκίνο του προστάτη.

Η τρέχουσα κλινική φιλοσοφία σχετικά με το BPH είναι να αναβάλει οποιαδήποτε μορφή χειρουργικής επέμβασης για όσο το δυνατόν περισσότερο για να αποφευχθούν επιπλοκές που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Η διακοπή της εξέλιξης της διεύρυνσης του προστάτη μέσω της διατροφής και της φαρμακοθεραπείας θα πρέπει να είναι οι πρώτες προσεγγίσεις στη θεραπεία της ΒΡΗ (Djavan Β et al 2002, Schulman C 2001).

Υλικό που χρησιμοποιείται με την άδεια Life Extension. Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.