Η αθόρυβη επιδημία της έλλειψης ιωδίου

Οι γιατροί λένε: "Κόβουμε πίσω στο αλάτι ..." Αλλά πώς θα αποκτήσουμε το ιώδιο μας;

Εκείνοι που καταναλώνουν βαριά αλατισμένα τρόφιμα υποφέρουν από αυξημένη συχνότητα εμφάνισης ορισμένων μορφών καρκίνου.^1,2 Σε ευπαθή άτομα, υψηλή πρόσληψη νατρίου αυξάνει την αρτηριακή πίεση.

Σε απάντηση στους κινδύνους της κατανάλωσης περίσσειας αλατιού, οι Αμερικανοί περιορίζουν τη λήψη νατρίου τους. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια επικίνδυνη ακούσια συνέπεια.

Οι τυπικές Δυτικές διατροφές είναι χαμηλές σε ιώδιο. Όταν μειώνεται το ιωδιούχο επιτραπέζιο αλάτι, οι άνθρωποι μπορούν εύκολα να γίνουν andlt;andlt; ανεπαρκείς ή ανεπαρκείς για το ιώδιο.

Το ανεπαρκές ιώδιο όχι μόνο υποβαθμίζει τη λειτουργία του θυρεοειδούς, αλλά συνδέεται επίσης με αυξημένους κινδύνους καρκίνου του μαστού και ινοκυστικής νόσου του μαστού, μαζί με κόπωση και αύξηση βάρους.

Ευτυχώς, το ιώδιο είναι ένα τέτοιο στοιχείο χαμηλού κόστους, το οποίο μπορεί να προστεθεί περισσότερο σε θρεπτικές ουσίες με πολλαπλά θρεπτικά συστατικά, τα οποία λαμβάνουν καθημερινά τα άτομα με ευαισθησία στην υγεία

Η διαδεδομένη χρήση ιωδίου εξαλείφει την επιδημία του παστεριωτή

Οι περισσότεροι από τους Αμερικανούς ηλικίας άνω των 60 ετών θυμούνται τις ημέρες των τρελών, η οσφυϊκή διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα ορατή στο λαιμό που ήταν άγρια αχαλίνωτη. Το ένα τρίτο περίπου των κατοίκων ορισμένων περιοχών της χώρας επηρεάστηκαν.

Οι Goiters δεν ήταν απλώς ελκυστικοί. Μερικές φορές έφτασαν σε αλλόκοτος αναλογίες, συμπιέζοντας παρακείμενες δομές όπως η τραχεία, που απαιτούν χειρουργική απομάκρυνση. Εάν μια έγκυος γυναίκα είχε βρογχοκήλη, ήταν σε κίνδυνο να παραδώσει ένα παιδί με διανοητική δυσκολία.

Η σχέση μεταξύ της βρογχοκήλης και της ανεπάρκειας του στοιχείου ιωδίου ιχνοστοιχείων επιβεβαιώθηκε όταν ένας οικογενειακός γιατρός πραγματοποίησε ένα πείραμα μαθητών το 1916. Παρά τις αντιρρήσεις από τους κατοίκους της περιοχής, ο Δρ David Marine χορήγησε αυτό που σήμερα αναγνωρίζουμε ως πολύ μεγάλη δόση ιωδίου: 340 mg (170.000-340.000 μικρογραμμάρια ή mcg) ιωδιούχο νάτριο ανά ημέρα για μια περίοδο 10 ημερών, επαναλαμβανόμενα κάθε 6 μήνες για 2,5 χρόνια. Από τα 900 κορίτσια με φυσιολογικούς θυρεοειδείς που έλαβαν συμπληρώματα ιωδίου, ουσιαστικά κανένας δεν ανέπτυξε βλεννογόνο, σε σύγκριση με το 28% της ομάδας ελέγχου που δεν έλαβε ιώδιο.^3,4

Η αναγνώριση της σημασίας του ιωδίου την καθιέρωσε στη σφαίρα της δημόσιας υγείας, που θεωρήθηκε πολύ σημαντική για να αφήσει τα άτομα, τις οικογένειες ή τους γιατρούς να τα θεραπεύσουν μόνοι τους. Χωρίς τηλεόραση, ραδιόφωνο ή διαδίκτυο και μεγάλο μέρος της υπαίθρου ή αναλφάβητοι, πώς θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να εξασφαλίσουν πρόσληψη ιωδίου σε εθνικό επίπεδο; Το 1924, ο FDA εισήγαγε ένα εθελοντικό πρόγραμμα για την προσθήκη ιωδίου στο επιτραπέζιο αλάτι.⁵

Από τη δεκαετία του 1950 έως τη δεκαετία του '70, οι περισσότεροι Αμερικανοί συμμορφώθηκαν πρόθυμα, αναδεύοντας απελευθερωτικά τον αναδευτήρα αλατιού πάνω από οτιδήποτε και όλα. Η απροσδόκητη έλλειψη ιωδίου έγινε σε μεγάλο βαθμό ένα παρελθόν, και οι γονατιστές έγιναν σπάνιες. Σύμφωνα με τις οδηγίες του FDA, περίπου το μισό κουταλάκι του γλυκού ιωδιούχου αλάτι ημερησίως ή 3.000 mg (που περιέχει 1.150 mg νατρίου), έδωσε την συνιστώμενη ημερήσια δόση ιωδίου των 150 mcg ημερησίως (το RDA είναι υψηλότερο για έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες).⁶

Μετά την εκτεταμένη εφαρμογή του αναδευτήρα αλατιού ήταν η αναγνώριση των κινδύνων της υπέρτασης. Το νάτριο από το αλάτι αύξησε την αρτηριακή πίεση και την κατακράτηση υγρών σε ευαίσθητα άτομα.⁷ Ως αποτέλεσμα, μετά την κατάργηση της βρογχίτιδας από τη συνείδηση ​​των περισσότερων Αμερικανών, το μήνυμα της δημόσιας υγείας αντιστράφηκε και προέτρεψε τη μειωμένη χρήση αλατιού. Η χρήση αλατιού διαδηλώθηκε επειδή οι καρδιαγγειακοί κίνδυνοι της υπέρτασης κέρδισαν δημόσια αναγνώριση.

Στον 21ο αιώνα, πολλοί άνθρωποι που συνειδητοποιούν την υγεία δηλώνουν περήφανα τη σκληρή τους αποφυγή αλατιού, ιδιαίτερα ιωδιούχου επιτραπέζιου αλατιού. Άλλοι έχουν στραφεί σε εναλλακτικά παρασκευάσματα, όπως το αλάτι της θάλασσας (που περιέχει πολύ λίγη περιεκτικότητα σε ιώδιο), το άλας αγνός κατά τον μωσαϊκόν νόμο (χωρίς ιώδιο) ή τα υποκατάστατα άλατος με βάση το χλωριούχο κάλιο (χωρίς ιώδιο).

Το ιώδιο έχει ξεχαστεί

Το μήνυμα δημόσιας υγείας για τον περιορισμό της χρήσης αλατιού αποτελεί τη βάση μιας σταδιακής και ύπουλης επιστροφής της ανεπάρκειας ιωδίου. Η αξιολόγηση της υγείας των Αμερικανών από την Εθνική Έρευνα για την Υγεία και τις Διατροφικές Εξετάσεις (NHANES) έδειξε μείωση κατά 50% των επιπέδων ιωδίου και ένα τετραπλάσιο ιωδίου ανεπάρκεια κατά την περίοδο μεταξύ 1971 και 1994.

Δώδεκα τοις εκατό του πληθυσμού που ερευνήθηκε από το 1988 έως το 1994 ήταν σοβαρά ανεπάρκεια ιωδίου, που εκτιμάται με τα επίπεδα ιωδίου στα ούρα.⁸ Οι γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο για ανεπάρκεια ιωδίου, με ποσοστό έως και 36% να αποδεικνύει χαμηλά επίπεδα.⁹

Ακόμα και οι κωλοπόροι κάνουν μια επιστροφή. Στην καρδιολογική κλινική μου, βλέπω τώρα περίπου δύο ή τρεις ασθενείς με μικρές έως μέτριες κροταλίες κάθε μέρα. Έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Το ιωδιούχο άλας σας δεν είναι τόσο ιωδωμένο

Εάν βασίζεστε σε ιώδιο ιωδίου, ικανοποιείτε πραγματικά τις ανάγκες σας σε ιώδιο του σώματος σας; Μία πρόσφατη λεπτομερής ανάλυση διαφόρων σημάτων εμπορικώς διαθέσιμου αλατιού έδειξε ότι, μετά το άνοιγμα, το ιώδιο χάνεται γρήγορα από το προϊόν. Μόλις εκτεθεί ο περιέκτης στον αέρα, η περιεκτικότητα σε ιώδιο είναι σχεδόν εξαντλημένη μέσα σε τέσσερις εβδομάδες μετά το άνοιγμα (ακόμα ταχύτερα υπό συνθήκες υψηλής υγρασίας). Η μελέτη δείχνει ότι, ακόμη και μεταξύ των ανθρώπων που χρησιμοποιούν το αναδευτήρα αλατιού συχνά για το μαγείρεμα και τα τρόφιμα, η ημερήσια πρόσληψη ιωδίου μπορεί να είναι κάτω από την συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη.¹⁰

Η πλειοψηφία του αλατιού που χρησιμοποιείται στα επεξεργασμένα τρόφιμα δεν είναι ιωδιούχο. Ενώ τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα ψημένα τρόφιμα (ψωμί και συναφή προϊόντα) ήταν πρώην σημαντικές πηγές ιωδίου, η περιεκτικότητα σε ιώδιο αυτών των τροφίμων μειώθηκε εξαιτίας των μεταβαλλόμενων πρακτικών των παραγωγών γαλακτοκομικών προϊόντων και των αρτοσκευαστών.^10-12

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ιωδιούχο αλάτι δούλεψε για να σταματήσει το κούνημα σε μια εποχή που όλη η οικογένεια χρησιμοποίησε άλατα αλάτι, προκαλώντας τις μητέρες να αγοράσουν ένα άλλο κάνιστρο κάθε δύο μήνες. Αλλά με τις σύγχρονες προσπάθειες να μειωθεί το αλάτι, ένα μονό δοχείο μπορεί να διαρκέσει 6 μήνες ή και περισσότερο - εντελώς χωρίς ιώδιο.

Η έλλειψη θυρεοειδούς όγκου θα σημαίνει εξαιρετική υγεία του θυρεοειδούς;

Πόσο ιώδιο είναι απαραίτητο για την ιδανική υγεία; Με την πάροδο των χρόνων από τη σύνδεση του ιωδίου και του θυρεοειδούς, η απουσία βλεννογόνου έχει χρησιμοποιηθεί ως δείκτης επάρκειας ιωδίου. Ο κακοποιούς προτείνει ανεπαρκές ιώδιο. χωρίς βρογχοκήλη σημαίνει αρκετό ιώδιο. (Σημείωση: Ενώ οι περισσότεροι κακοποιούς υποδηλώνουν χαμηλό ιώδιο, άλλες καταστάσεις μπορεί να είναι περιστασιακά σφάλμα, όπως ο υπερδραστήριο θυρεοειδής της νόσου του Graves).¹³

Η υπερβολική χρήση ιωδιούχου αλατιού του εικοστού αιώνα οδήγησε σε εφησυχασμό. Δεδομένου ότι τα ιωδιούχα άλατα σβήνουν τους περισσότερους καπνιστές, οι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου και η ηβική λανθασμένα πίστευαν ότι ήξεραν τι χρειάζονται για το ιώδιο. Αλλά η ανακούφιση του βρογχικού σωλήνα σημαίνει επίσης ότι η λειτουργία του θυρεοειδούς είναι βελτιστοποιημένη; Εάν ο γαστερότερος αντιπροσωπεύει την ορατή εκδήλωση του υποθυρεοειδισμού, υπάρχει μια πρόσληψη ιωδίου που μπορεί να βελτιώσει περαιτέρω τη λειτουργία του θυρεοειδούς, ακόμα και μετά την αντιστροφή ή την καταστολή του βρογχοκαταλόγου;

Το τρέχον RDA για ιώδιο 150 mcg ημερησίως για μη εγκύους ενήλικες είναι πράγματι αρκετό για να αποτρέψει ή να αναστρέψει το γόνατο. Η πρόσληψη ιωδίου κάτω από το RDA κατά τη διάρκεια μηνών έως ετών οδηγεί σε έναν θυρεοειδή αδένα που διευρύνει ή «υπερτροφίες», μια προσπάθεια να αντισταθμίζεται υπερβολικά με την αύξηση του μεγέθους του και έτσι να είναι σε θέση να απομακρύνει το μικρό ιώδιο που διατίθεται από το αίμα. Εάν η έλλειψη ιωδίου συνεχίζεται, η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών Τ3 και Τ4 αρχίζει να υποφέρει και υποθυρεοειδισμός (χαμηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών). Για να αντισταθμιστεί αυτό, ο υποφυσιακός αδένας παράγει υψηλότερα επίπεδα ορμόνης διέγερσης του θυρεοειδούς (TSH). Η TSH αυξάνει την παραγωγή του Τ4-μερικές φορές πίσω σε φυσιολογικά επίπεδα νωρίς - και επίσης διεγείρει την ανάπτυξη του θυρεοειδούς.¹⁴

Οι Ιάπωνες παρέχουν μερικές μοναδικές ιδέες για την υψηλότερη πρόσληψη ιωδίου. Οι Ιάπωνες καταναλώνουν μια ποικιλία από τρόφιμα από τον ωκεανό, συμπεριλαμβανομένων των πλούσιων σε ιώδιο φύκια όπως το φύλλωμα και το nori. Ακόμα και τα τρόφιμα που καλλιεργούνται σε ιαπωνικό έδαφος, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, έχουν περιεκτικότητα ιωδίου αρκετές φορές υψηλότερη από ό, τι στα περισσότερα άλλα μέρη του κόσμου.¹⁵

Οι εκτιμήσεις της πρόσληψης ιαπωνικού ιωδίου ποικίλλουν ευρέως, με τιμές που κυμαίνονται από 378 mcg μέχρι και 13.800 mcg ημερησίως. Η εξαιρετική σειρά οφείλεται εν μέρει στην μεταβλητή κατανάλωση πλούσιων σε ιώδιο φυκιών.^15-18 Λόγω της μεγάλης διακύμανσης, οι Ιάπωνες ερευνητές υποστήριξαν ότι είναι αδύνατο να προσδιοριστεί μια "τυπική" ιαπωνική πρόσληψη ιωδίου, αν και είναι σαφώς πολλαπλάσια υψηλότερη από αυτή των Αμερικανών.

Ορισμένες αρχές ισχυρίζονται ότι η μεγαλύτερη πρόσληψη ιωδίου είναι υπεύθυνη για τη μειωμένη συχνότητα εμφάνισης ινοκυστικής νόσου του μαστού, καρκίνου του μαστού και ασθένειας του θυρεοειδούς στην Ιαπωνία.¹⁹ Τα στοιχεία για τη σχέση μεταξύ ιωδίου και ινοκυστικής νόσου του μαστού είναι ισχυρότερα.

Είναι η ιαπωνική πρόσληψη ιωδίου πιο κοντά στο "ιδανικό"; Αν το RDA για ιώδιο 150 mcg έχει κάποια βελτίωση των μέτρων του θυρεοειδούς, τα 300 mcg, 900 mcg, 10.000 mcg ή ακόμη και τα 50.000 μικρογραμμάρια περαιτέρω βελτιώνουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς ή τη γενική υγεία; Υπάρχουν υποστηρικτές πολύ υψηλών δόσεων ιωδίου με ισχυρισμούς υπερβολικών αποτελεσμάτων. Ωστόσο, τα δεδομένα δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί επίσημα. Δυστυχώς, οι μελέτες που εξετάζουν αυτές τις δόσεις ιωδίου δεν έχουν ακόμη εκτελεστεί στη σύγχρονη εποχή χρησιμοποιώντας τις τρέχουσες μεθόδους. Ωστόσο, εμπειρίες όπως και οι Ιάπωνες υποστηρίζουν ότι η ιδανική δόση ιωδίου είναι πολύ μεγαλύτερη από την τρέχουσα RDA στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παρά τα σχεδόν 90 χρόνια προσπαθειών δημόσιας υγείας, έχουμε την αίσθηση ότι υπάρχουν πολλοί λίθοι στην περιοχή του ιωδίου και ο ρόλος της στην υγεία. Η βέλτιστη δόση ιωδίου για την υγεία φαίνεται να είναι μεταξύ αυτών των άλυτων μυστηρίων

Το ιώδιο και τα μαθήματα από την Ινοκυστική νόσος του μαστού και τον καρκίνο του μαστού

Οι πιο αποκαλυπτικές πληροφορίες σχετικά με την ποσότητα ιωδίου που είναι ιδανική για την υγεία προέρχονται από τις έρευνες για τη σχέση της υγείας του ιωδίου και του μαστού. Με τα χρόνια, υπήρξαν αρκετές αναφορές που υποδηλώνουν ότι η έλλειψη ιωδίου υποκρύπτει αυξημένο κίνδυνο για τη νόσο του μαστού.

Εκτός από το γεγονός ότι τόσο ο θυρεοειδής όσο και ο μαστός έχουν υψηλές συγκεντρώσεις ιωδίου, έχουν γίνει αρκετές άλλες συνδέσεις:

• Ο καρκίνος του μαστού και η ασθένεια του θυρεοειδούς είναι συνηθέστεροι σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.²⁰
• Οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού είναι πιο πιθανό να έχουν διευρυμένους θυρεοειδείς αδένες.²⁰
• Οι ιαπωνικές γυναίκες έχουν χαμηλό κίνδυνο για καρκίνο του μαστού - σχεδόν το χαμηλότερο στον κόσμο - σε σύγκριση με τις γυναίκες των ΗΠΑ, οι οποίες έχουν πολύ υψηλότερο κίνδυνο. Οι Αμερικανοί της Ιαπωνικής καταγωγής έχουν κίνδυνο παρόμοιο με αυτόν των Καυκάσιων Αμερικανών.²¹
• Πολλές καναδικές μελέτες εξέτασαν τα αποτελέσματα της θεραπείας με ιώδιο των γυναικών με ινοκυστική ασθένεια του μαστού και παρουσίασαν αξιοσημείωτη βελτίωση των συμπτωμάτων τόσο με ιωδιούχο νάτριο όσο και με μοριακό ιώδιο (I2). Οι παρατηρήσεις αυτές αποτελούν μέρος της δημοφιλούς μορφής ιωδίου υψηλής δόσης, Iodoral®, που περιέχει ένα συνδυασμό 5 mg ιωδίου ως 12 και 7,5 mg ιωδιούχου καλίου.

Η στενή σχέση μεταξύ ιωδίου και υγιούς στήθους χωρίς ινοκυστική νόσο και καρκίνο μπορεί να ερμηνευθεί ότι σημαίνει ότι όλα  θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα με αυτές τις μεγαλύτερες προσλήψεις ιωδίου. Μερικοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι η ιδανική δόση ιωδίου είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από το RDA. Η ιαπωνική εμπειρία υποστηρίζει ότι οι προσλήψεις χιλιογράμμων (χιλιάδες μικρογραμμάρια) είναι ασφαλείς και ίσως προσφέρουν οφέλη για την υγεία. Αρκετές μελέτες έχουν επίσης προτείνει ότι οι δόσεις στην περιοχή χιλιοστογραμμαρίων είναι ασφαλείς, ^22,23 αν και μπορεί να αναπτυχθεί μια αρχική περίοδο αυξημένης TSH, η οποία συνήθως κανονικοποιείται στη συνέχεια για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.^23-25

Είναι ένα συναρπαστικό επιχείρημα, ώριμο με ανεπίσημες ιστορίες επιτυχίας. Τα υποτιθέμενα οφέλη από υψηλότερες δόσεις ιωδίου υποστηρίζουν ότι όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται χιλιοστόγραμμα δόσεων ιωδίου, ακόμη και τα παιδιά μας; Ή, οι υψηλότερες δόσεις απλώς αποκαθιστούν τα εξαντλημένα καταστήματα ιωδίου που αναπτύσσονται επί χρόνια ανεπαρκούς πρόσληψης;

Δυστυχώς, τα τυπικά δεδομένα έξω από τις μελέτες για τη νόσο του μαστού είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Οι κλινικές δοκιμές που χρησιμοποιούν υψηλότερες δόσεις ιωδίου για μεγάλο χρονικό διάστημα χρησιμοποιώντας σύγχρονα μέτρα επάρκειας του θυρεοειδούς απαιτούνται για να απαντήσουν σε τέτοιες ερωτήσεις. οι μελέτες αυτές δεν έχουν ακόμη διεξαχθεί. Μέχρι τότε, παραμένουμε στο σκοτάδι πάνω από την ιδανική δόση ιωδίου.

Είστε έλλειψη ιωδίου;

Κατά ειρωνικό τρόπο, οι άνθρωποι που συνειδητοποιούν την υγεία είναι συχνά πιθανότερο να αναπτύξουν ανεπάρκεια ιωδίου. Ένας λόγος είναι ότι οι αθλητές και οι άνθρωποι που ασχολούνται με βαριά σωματική προσπάθεια χάνουν το ιχνοστοιχείο μέσω της εφίδρωσης, αυξάνοντας την ανάγκη τους.²⁶ Σε μία μελέτη των ποδοσφαιριστών γυμνασίου, το 38,5% των μαθητών ήταν ανεπαρκώς ιωδίου.²⁷ Οι χορτοφάγοι έχουν επίσης ουσιαστικά μεγαλύτερη πιθανότητα ανεπάρκειας ιωδίου από ό, τι τα σαρκοφάγα άτομα, δεδομένου ότι τα τρόφιμα φυτικής προέλευσης είναι λιγότερο πλούσια σε ιώδιο από τα τρόφιμα που προέρχονται από ζώα. Μια μελέτη έδειξε ανεπάρκεια ιωδίου στο 25% των χορτοφάγων και ένα απίστευτο 80% των vegans, σε σύγκριση με μόλις το 9% αυτών που καταναλώνουν μια μεικτή διατροφή που περιείχε κρέας.

Ενώ σε επιδημιολογικές μελέτες για την αξιολόγηση της επάρκειας ιωδίου σε έναν πληθυσμό χρησιμοποιείται η ουρολογική δοκιμή ("spot" ή 24ωρη συλλογή ούρων), η μέθοδος πάσχει από μεγάλη καθημερινή διακύμανση σε συγκεκριμένα άτομα²⁹ και συνεπώς δεν χρησιμοποιείται γενικά στην καθημερινή πρακτική .

Με τη δυσκολία της άμεσης αξιολόγησης της κατάστασης ενός συγκεκριμένου ατόμου με ιώδιο, μπορεί να γίνει έμμεση αξιολόγηση με την αναζήτηση σημείων υποθυρεοειδισμού. Όταν η πρόσληψη ιωδίου είναι ανεπαρκής, η παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών υποφέρει, με αποτέλεσμα τον υποθυρεοειδισμό. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι η ανώμαλη κόπωση, η αδιαλλαξία στο κρύο, τα κρύα χέρια και τα πόδια, η ομιχλώδης σκέψη ή η δυσκολία συγκέντρωσης, η αυξημένη ανάγκη ύπνου, το ξηρό δέρμα, η αραίωση των μαλλιών και η δυσκοιλιότητα. Η παρουσία οποιουδήποτε από αυτά τα συμπτώματα υποδηλώνει χαμηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών και πιθανώς χαμηλά επίπεδα ιωδίου.

Η θερμοκρασία του σώματος παρέχει επίσης πληροφορίες για την υγεία του θυρεοειδούς, καθώς ο θυρεοειδής είναι το όργανο που ρυθμίζει το σώμα. Λαμβάνοντας μια πρώτη θερμοκρασία από το στόμα όταν ξυπνήσετε πριν βγείτε από το κρεβάτι, μπορείτε να πάρετε μια προσέγγιση της χαμηλότερης θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια της νύχτας του σώματος, η οποία συσχετίζεται με την κατάσταση του θυρεοειδούς.³⁰ Οι θερμοκρασίες στο στόμα σταθερά andlt;97,3 ° F μπορεί να υποδηλώνουν υποθυρεοειδισμό. οι θερμοκρασίες andlt;97,0 ° F σχεδόν σίγουρα αντανακλούν τον υποθυρεοειδισμό.

Η εργαστηριακή αξιολόγηση της κατάστασης του θυρεοειδούς μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Παρόλο που συζητείται η ιδανική κλίμακα για την κοινώς μετρηθείσα ορμόνη διέγερσης θυρεοειδούς (TSH), τα νεότερα δεδομένα, από μια μελέτη 25.000 συμμετεχόντων, υποστηρίζουν ότι το ιδανικό επίπεδο TSH είναι 1,4 ή λιγότερο, όχι το συνηθισμένο ανώτατο όριο 5,5 που εξακολουθεί να αναφέρεται από ορισμένα εργαστήρια .³¹ Το τυπικό μοτίβο υποθυρεοειδισμού είναι η αύξηση της TSH με χαμηλότερα επίπεδα ελεύθερης Τ4 και ελεύθερης Τ3 (αν και η Τ3 και ιδιαίτερα η Τ4 μπορεί μερικές φορές να είναι φυσιολογική) .^14,32 Εάν η έλλειψη ιωδίου είναι σφάλμα, τα μέτρα του θυρεοειδούς γενικά επισπεύδουν πίσω σε μια πιο ευνοϊκή εύρος με αντικατάσταση ιωδίου.

Θα πρέπει να συμπληρώσετε με ιώδιο;

Ο καθένας χρειάζεται ιώδιο. Ακριβώς όπως όποιος στερείται βιταμίνης C θα αναπτύξει σκορβούτο, το ιώδιο είναι εξίσου απαραίτητο - χωρίς αυτό, η υγεία υποφέρει βαθιά.

Η συμβατική σοφία υποστηρίζει ότι η ανεπάρκεια ιωδίου είναι σπάνια, καθώς όλοι πιθανώς λαμβάνουν επαρκείς ποσότητες μέσω ιωδιούχου αλάτι και επεξεργασμένων τροφίμων. Ωστόσο, τα αναδυόμενα δεδομένα, συμπεριλαμβανομένων των αυξανόμενων ποσοστών ανεπάρκειας ιωδίου στα άτομα με μεγαλύτερη συνειδητότητα στην υγεία, υποδηλώνουν διαφορετικά. Η λήψη ιωδίου μέσω της χρήσης ιωδιούχου άλατος είναι δυνητικά ανθυγιεινή, καθώς το αλάτι αυξάνει την πίεση του αίματος και προκαλεί κατακράτηση υγρών σε ευαίσθητα άτομα. Η αυξημένη πρόσληψη νατρίου μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο ορισμένων καρκίνων.1,2 Η λήψη ιωδίου από διαιτητικό αλάτι είναι επίσης αναξιόπιστη, δεδομένου ότι η περιεκτικότητα σε ιώδιο είναι τόσο ασυνεπής.¹⁰

Ενώ το RDA για ιώδιο παραμένει στα 150 mcg ημερησίως, δεν είναι ξεκάθαρο ότι 150 mcg επαρκούν για την τέλεια υγεία του θυρεοειδούς. Η δόση για την ιδανική υγεία μπορεί να είναι υψηλότερη, ίσως σημαντικά υψηλότερη, στους ανθρώπους που ασκούν, οι βέγκαν, οι χορτοφάγοι και όσοι έχουν βιώσει μια περίοδο ιωδίου που έχει μειώσει τα αποθέματα ιωδίου.

Πολλές μορφές ιωδίου είναι διαθέσιμες ως μεμονωμένα συμπληρώματα. Σημειώστε ότι πολλές πολυβιταμίνες και πολυ-ορυκτά περιέχουν το RDA των 150 mcg. Το Kelp είναι μία χρήσιμη πηγή πολλαπλών μορφών ιωδίου που μιμείται την ιαπωνική εμπειρία της κατανάλωσης θαλάσσιων φυκιών.

Στην κλινική μου, ως μέρος της προσπάθειάς μας να επιτύχουμε πρόληψη και αντιστροφή των καρδιακών παθήσεων, οι ασθενείς έχουν αυξημένη πρόσληψη ιωδίου σε 500-1,000 mcg την ημέρα. Οι παρενέργειες με αυτή τη δόση είναι πολύ ασυνήθιστες.

Εάν υπάρχει υποθυρεοειδισμός, η πρόσληψη ιωδίου μπορεί να χρειαστεί να εξατομικευθεί από τον παροχέα υγειονομικής περίθαλψης. Σπάνια, κάποιος με υποθυρεοειδισμό θα αναπτύξει μια ανώμαλη ανταπόκριση του θυρεοειδούς στο ιώδιο.33 Αυτό συμβαίνει επειδή η έλλειψη ιωδίου διαταράσσει τη λειτουργία του θυρεοειδούς. η αποκατάσταση του ιωδίου μπορεί να επιδεινώσει προσωρινά την κατάσταση και να προκαλέσει παροδική υπερβολική δραστηριότητα του θυρεοειδούς.

Αλλά μην φοβηθείτε το ιώδιο. Δεν είναι πιο επικίνδυνο από μια μέτρια εφαρμογή ιωδιούχου αλατιού στο βραδινό σας γεύμα.

Καθώς η λέξη εξαπλώνεται σχετικά με το πόσο ιώδιο ανεπάρκεια υπάρχει στη δυτική διατροφή, αναμένω ότι οι εταιρείες συμπληρώματος θα αυξήσουν το ποσό του χαμηλού κόστους ιωδίου που περιέχεται στα πολυ-θρεπτικά προϊόντα τους.

Υλικό που χρησιμοποιείται με την άδεια Life Extension. Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.