Μείωση της ομοκυστεΐνης

Περίληψη και γρήγορα γεγονότα

Τα αυξημένα επίπεδα ομοκυστεΐνης στην κυκλοφορία του αίματος έχουν συνδεθεί με ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων υγείας.
Μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, ειδικά εκείνη που περιλαμβάνει κόκκινο κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα, μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης στο αίμα.
Εάν έχετε ή διατρέχετε κίνδυνο για υψηλή ομοκυστεΐνη, οι στρατηγικές τρόπου ζωής και τα θρεπτικά συστατικά που μειώνουν την ομοκυστεΐνη που συζητούνται σε αυτό το πρωτόκολλο μπορεί να σας βοηθήσουν να επιτύχετε και να διατηρήσετε υγιή επίπεδα ομοκυστεΐνης.
Συμπληρώματα με βιταμίνες Β, συμπεριλαμβανομένων φυλλικού οξέος, βιταμίνης Β6 και Β12 έχουν αποδειχθεί σε πολλές μελέτες που βοηθούν στη μείωση των επιπέδων ομοκυστεΐνης.

Η ομοκυστεΐνη είναι ένα αμινοξύ που παράγεται από ένα κοινό διαιτητικό αμινοξύ, μεθειονίνη, που προκαλεί βλάβη στην εσωτερική αρτηριακή επένδυση (ενδοθήλιο). Τα αυξημένα επίπεδα ομοκυστεΐνης έχουν συσχετιστεί με πολλές ασθένειες, όπως:

καρδιαγγειακή νόσο
συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
Εγκεφαλικό
ημικρανίες
εκφυλισμός της ωχράς κηλίδας που σχετίζεται με την ηλικία
απώλεια ακοής
εγκεφαλική ατροφία
Νόσος του Αλτσχάιμερ

Ευτυχώς, οι βιταμίνες Β όπως το φολικό οξύ, οι βιταμίνες Β6 και Β12 και άλλες ολοκληρωμένες παρεμβάσεις μπορούν να μειώσουν την ομοκυστεΐνη και να εξουδετερώσουν αυτήν την καταστροφική διαδικασία.

Αιτίες υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης (υπερομοκυστεϊναιμία)

Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν σε υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης:

Ανεπαρκής φολικό οξύ, βιταμίνη Β6, βιταμίνη Β12, βεταΐνη, βιταμίνη Β2 και μαγνήσιο
Ορισμένα συνταγογραφούμενα φάρμακα (συμπεριλαμβανομένων χολεστυραμίνης, κολεστιπόλης, φαινοφιμπράτης, λεβοντόπα, μετφορμίνης, μεθοτρεξάτης, νιασίνης υψηλής δόσης, νιτρώδους οξειδίου, πεμετρεξίδης, φαινυτοΐνης, σουλφασαλαζίνης)
Διατροφή υψηλής μεθειονίνης (συμπεριλαμβανομένου του κόκκινου κρέατος και των γαλακτοκομικών προϊόντων)
Κάπνισμα
Υψηλή κατανάλωση καφέ
Κατανάλωση αλκοόλ
Προχωρώντας την ηλικία
Ευσαρκία
Γενετική παραλλαγή που προκαλεί μειωμένη ικανότητα μεταβολισμού του ενεργού φολικού οξέος από φολικό οξύ

Σημείωση: Το Life Extension πιστεύει ότι το βέλτιστο εύρος για τα επίπεδα ομοκυστεΐνης είναι <8 µmol / L, πολύ χαμηλότερο από το αποδεκτό <15 μmol / L.

Διαιτητικές αλλαγές και τρόπους ζωής

Αρκετές αλλαγές στη διατροφή και τον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της χρόνιας φλεγμονής:

Αποφύγετε τροφές πλούσιες σε μεθειονίνη, όπως το κόκκινο κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα
Άσκηση, καθώς οι ασθενείς σε πρόγραμμα καρδιακής αποκατάστασης έδειξαν μείωση της ομοκυστεΐνης μόνο από την άσκηση
Μειώστε ή εξαλείψτε το αλκοόλ και το κάπνισμα

Ολοκληρωμένες παρεμβάσεις

Βιταμίνες Β: Το φυλλικό οξύ, μαζί με τις βιταμίνες Β6 και Β12, έχει αποδειχθεί σε πολλές μελέτες που βοηθούν στη μείωση των επιπέδων της ομοκυστεΐνης. Η δραστική μορφή φυλλικού οξέος, το L-methylfolate, μπορεί να επιτύχει επίπεδα φυλλικού οξέος στο πλάσμα έως και 700% υψηλότερα από το συνθετικό φολικό οξύ και επομένως μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικό στη μείωση των επιπέδων ομοκυστεΐνης.
Βηταΐνη (TMG) και χολίνη: Οι υψηλότερες προσλήψεις TMG και χολίνης (η οποία μετατρέπεται σε TMG στο σώμα) σχετίζονται με χαμηλότερες συγκεντρώσεις ομοκυστεΐνης που κυκλοφορούν.
Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC): Η NAC μπορεί να εκτοπίσει την ομοκυστεΐνη από τον πρωτεϊνικό της φορέα, ο οποίος μειώνει την ομοκυστεΐνη και προάγει το σχηματισμό κυστεΐνης και γλουταθειόνης, ενός ισχυρού αντιοξειδωτικού.
S-αδενοσυλομεθειονίνη (SAMe): Η συμπλήρωση με SAMe προάγει τη μετατροπή της ομοκυστεΐνης σε κυστεΐνη, η οποία στη συνέχεια μετατρέπεται σε γλουταθειόνη και μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης.
Ταυρίνη: Η έρευνα δείχνει ότι η ταυρίνη μπορεί να εμποδίσει την απορρόφηση της μεθειονίνης (η οποία μετατρέπεται σε ομοκυστεΐνη στο σώμα) και προκαλεί σημαντική μείωση των επιπέδων της ομοκυστεΐνης σε 4 εβδομάδες.

Εισαγωγή

Η ομοκυστεΐνη είναι ένα αμινοξύ που παράγεται στο σώμα μέσω του μεταβολισμού του απαραίτητου αμινοξέος μεθειονίνης. Σε υγιείς συνθήκες, η ομοκυστεΐνη διασπάται γρήγορα, αλλά γενετικοί παράγοντες, διατροφικές ανεπάρκειες, ορισμένα φάρμακα και ορισμένες ιατρικές καταστάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε υπερβολική συσσώρευση ομοκυστεΐνης, η οποία μπορεί να βλάψει τα αιμοφόρα αγγεία. 1 Υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης έχουν συσχετιστεί με μια σειρά προβλημάτων υγείας , συμπεριλαμβανομένης της αθηροσκλήρωσης, του εγκεφαλικού επεισοδίου, των νευρολογικών παθήσεων, των επιπλοκών του διαβήτη, της οστεοπόρωσης, της κατάθλιψης, της στυτικής δυσλειτουργίας και των επιπλοκών της εγκυμοσύνης. 2,3 Αν και ο βαθμός αιτιότητας που οφείλεται στην ομοκυστεΐνη σε αυτές τις καταστάσεις συζητείται, η διατήρηση υγιούς επιπέδου ομοκυστεΐνης έναν γενικό υγιεινό τρόπο ζωής. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο πλαίσιο της καρδιαγγειακής και νευρολογικής υγείας.

Η επαρκής πρόσληψη φυλλικού οξέος βιταμινών Β (Β9), κοβαλαμίνης (Β12), πυριδοξίνης (Β6) και ριβοφλαβίνης (Β2) βοηθά στη διευκόλυνση της υγιούς διάσπασης της ομοκυστεΐνης. 1 Άτομα με γενετική τάση για υψηλότερα επίπεδα ομοκυστεΐνης μπορεί να επωφεληθούν ιδιαίτερα από τη συμπλήρωση με Β2 , λιπαρά οξέα, φυλλικό οξύ, Β6 και Β12.4 Ωμέγα-3 μπορεί να συμπληρώνουν τις βιταμίνες Β στην ενθάρρυνση του αποτελεσματικού μεταβολισμού της ομοκυστεΐνης. 5 Η βηταΐνη (επίσης γνωστή ως τριμεθυλογλυκίνη ή TMG), το μαγνήσιο και το ιχνοστοιχείο λίθιο εμπλέκονται επίσης στη διατήρηση της ομοκυστεΐνης ισορροπία.6

Σε αυτό το πρωτόκολλο θα μάθετε για το μεταβολισμό της μεθειονίνης, παράγοντες που επηρεάζουν τη ρύθμιση της ομοκυστεΐνης και μηχανισμούς με τους οποίους η υπερβολική ομοκυστεΐνη στο αίμα μπορεί να προκαλέσει βλάβη. Θα μάθετε επίσης τη σημασία της παρακολούθησης των επιπέδων ομοκυστεΐνης και αποτελεσματικών μεθόδων για τη μείωση των υψηλών επιπέδων και την προστασία της μακροχρόνιας υγείας σας.

Μεταβολισμός ομοκυστεΐνης

Αν και είναι αμινοξύ, η ομοκυστεΐνη δεν προέρχεται από τη διατροφή. Αντ 'αυτού, παράγεται μέσα σε κύτταρα από το βασικό διαιτητικό αμινοξύ μεθειονίνη.7 Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει τρία βήματα:

Μεθειονίνη προς SAMe. Η μεθειονίνη μετατρέπεται αρχικά σε S-αδενοσυλομεθειονίνη (SAMe) προσθέτοντας μια χημική ομάδα που ονομάζεται ομάδα αδενοσυλίου. Το SAMe είναι ένας σημαντικός κυτταρικός δότης μεθυλίου: περιέχει μια ομάδα μεθυλίου που μπορεί να μεταφερθεί σε άλλα μόρια μέσω αντιδράσεων μεθυλίωσης. Η μεθυλίωση είναι κρίσιμη σε βιοσυνθετικές διεργασίες όπως η σύνθεση DNA, RNA και πολλών αμινοξέων, πρωτεϊνών και φωσφολιπιδίων. Η μεθυλίωση είναι επίσης ένας κρίσιμος μηχανισμός για την τροποποίηση της δομής της χρωματίνης, η οποία σχηματίζει τη ραχοκοκαλιά του δεοξυριβονουκλεϊκού οξέος (DNA) - και ο οποίος με τη σειρά του καθορίζει τον τρόπο έκφρασης του γενετικού υλικού. Αυτός ο τύπος αλλαγής που ρυθμίζει την γονιδιακή έκφραση, χωρίς να αλλάζει τον ίδιο τον γενετικό κώδικα, ονομάζεται επιγενετική.
SAMe έως S-αδενοσυλομομοκυστεΐνη. Όταν η SAMe εγκαταλείπει τη μεθυλική ομάδα της, το αποτέλεσμα είναι η S-αδενοσυλοχοκυστεΐνη.
S-αδενοσυλοομοκυστεΐνη έως ομοκυστεΐνη. Μέσω της απομάκρυνσης της αδενοσυλομάδας, η S-αδενοσυλοχοκυστεΐνη μετατρέπεται σε ομοκυστεΐνη.

Η μοίρα της Ομοκυστεΐνης

Περίπου το ήμισυ της ομοκυστεΐνης που δημιουργείται στα κύτταρα επαναμεθυλιώνεται, μετατρέποντάς την ξανά σε μεθειονίνη.8 Στα περισσότερα κύτταρα του σώματος, αυτό συμβαίνει μέσω μιας εξαρτώμενης από φυλλικό οδό οδού, στην οποία μια μεθυλιωμένη μορφή φολικού (5-μεθυλοτετραϋδροφολικό, ή 5 -MTHF) μεταφέρει την ομάδα μεθυλίου στην ομοκυστεΐνη. Η μετακίνηση μιας ομάδας μεθυλίου πάνω και έξω από το φυλλικό οξύ περιλαμβάνει βιταμίνες Β6, Β2 και Β12, καθώς και ένα σημαντικό ένζυμο που ονομάζεται μεθυλενοτετραϋδροφολική αναγωγάση, ή MTHFR. 1,6,8

Η ομοκυστεΐνη μπορεί επίσης να επαναμεθυλιωθεί μέσω μιας ανεξάρτητης από φυλλικό οδό οδού, στην οποία η βεταΐνη (επίσης γνωστή ως τριμεθυλογλυκίνη ή TMG) δωρίζει την ομάδα μεθυλίου στην ομοκυστεΐνη. Αυτό συμβαίνει κυρίως στα κύτταρα του ήπατος και των νεφρών. 1,6,8

Αιτίες υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης

Κανονικά, περίπου το 5-10% της ομοκυστεΐνης που δημιουργείται εντός των κυττάρων δεν μεταβολίζεται και εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος και στη συνέχεια εκκαθαρίζεται από τα νεφρά. 9 Ωστόσο, όταν διακόπτεται είτε η επαναμεθυλίωση είτε η μετά θείωση, περισσότερη ομοκυστεΐνη κινείται από τα κύτταρα και τα επίπεδα αίματος αυξάνονται

Διατροφικές και γενετικές αιτίες

Οι ανεπάρκειες των βιταμινών Β2, Β6 ή, συνηθέστερα, Β12 ή φολικού οξέος διακόπτουν την επαναμεθυλίωση της ομοκυστεΐνης σε μεθειονίνη. Γενετικές αλλοιώσεις που οδηγούν σε λιγότερο αποδοτικές παραλλαγές του ενζύμου MTHFR αποτρέπουν επίσης επαρκή επαναμεθυλίωση της ομοκυστεΐνης. Είναι σημαντικό, όταν η επαναμεθυλίωση της ομοκυστεΐνης είναι μειωμένη, τα επίπεδα SAMe μειώνονται, οδηγώντας σε έλλειψη δοτών μεθυλίου για άλλες κυτταρικές λειτουργίες.8

Η μετάγγιση ομοκυστεΐνης μπορεί να διακοπεί όταν η πρόσληψη βιταμίνης Β6 είναι ανεπαρκής ή σε περιπτώσεις γενετικών μεταλλάξεων στον κώδικα για τα ένζυμα CBS. Η εξασθένιση της μετάλυσης οδηγεί επίσης σε μη ρυθμιζόμενη παραγωγή υδρόθειου

Άλλες αιτίες

Υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης μπορεί να προκύψουν από οποιαδήποτε κατάσταση που περιορίζει τη διαθεσιμότητα θρεπτικών ουσιών και ενέργειας για την επεξεργασία της ομοκυστεΐνης. Αυτά περιλαμβάνουν 6,10-13:

Κάπνισμα
Υψηλή κατανάλωση καφέ
Κατανάλωση αλκοόλ
Φυσική αδράνεια
Γηράσκων
Εμμηνόπαυση
Διαβήτης

Ψωρίαση
Υποθυρεοειδισμός
Νεφρική Νόσος
Καρκίνος
Πεπτικές διαταραχές
Γαστρεντερική χειρουργική επέμβαση
Έκθεση σε βαρέα μέταλλα (μόλυβδος, κάδμιο, υδράργυρος, χρώμιο)

Επιπλέον, πολλά φάρμακα έχουν εμπλακεί στην αύξηση των επιπέδων ομοκυστεΐνης. Για παράδειγμα, τα αντιόξινα (αναστολείς H2 όπως η ρανιτιδίνη [Zantac] και η σιμετιδίνη [Tagamet]), οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων (όπως η ομεπραζόλη [Prilosec] και η εσομεπραζόλη [Nexium]) και η μετφορμίνη (Glucophage) μπορούν να μειώσουν την απορρόφηση της βιταμίνης Β12 και μπορεί να αυξηθούν επίπεδα ομοκυστεΐνης.14 Το φαινοφιμπράτη που μειώνει τη χοληστερόλη (Antara, και άλλα) και το διουρητικό υδροχλωροθειαζίδης που μειώνει την αρτηριακή πίεση (Apo-Hydro και άλλα) έχει επίσης βρεθεί ότι αυξάνουν τα επίπεδα ομοκυστεΐνης.15

Συνέπειες των υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης

Αν και ο ακριβής μηχανισμός τραυματισμού εξακολουθεί να διερευνάται, είναι σαφές ότι η ομοκυστεΐνη έχει τοξικές επιδράσεις στα κύτταρα που ευθυγραμμίζουν τα αιμοφόρα αγγεία. Αυτά τα κύτταρα (ενδοθηλιακά κύτταρα) είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση του αγγειακού τόνου και της λειτουργίας και τη ρύθμιση της φλεγμονώδους σηματοδότησης στο τοίχωμα των αιμοφόρων αγγείων.1,8 Έχουν αποδειχθεί αρκετές βλαβερές επιδράσεις της περίσσειας ομοκυστεΐνης στα ενδοθηλιακά κύτταρα. Αυτά περιλαμβάνουν 1,8,9,16,17:

Αναστολή της αντιοξειδωτικής ενζυμικής δραστηριότητας και αύξηση των επιπέδων των ελεύθερων ριζών
Διακοπή της κανονικής παραγωγής οξειδίου του αζώτου και υδρόθειου, που βοηθούν στη διατήρηση της χαλάρωσης των αιμοφόρων αγγείων
Ενεργοποίηση μιτοχονδριακής δυσλειτουργίας
Αύξηση της παραγωγής φλεγμονωδών κυτοκινών
Βλάβη των αντιδράσεων μεθυλίωσης
Βλάβη της δομής και της λειτουργίας των πρωτεϊνών

Μέσω αυτών των μηχανισμών, τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης συμβάλλουν στον εκτεταμένο αγγειακό τραυματισμό. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο αθηροσκλήρωσης, καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου, καθώς και εγκεφαλοαγγειακών παθήσεων, γνωστικής πτώσης και άνοιας.16

Καρδιακή ασθένεια

Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει αποδείξει μια σαφή σχέση μεταξύ των υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης και της στεφανιαίας νόσου, καθώς και της οξείας καρδιακής ανεπάρκειας, της καρδιακής προσβολής και του θανάτου για οποιονδήποτε λόγο σε άτομα με υπάρχουσα καρδιακή νόσο και στο γενικό πληθυσμό. 20 Ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι η ομοκυστεΐνη μπορεί να είναι ένας καλύτερος δείκτης καρδιακού κινδύνου από τη χοληστερόλη.21 Στην πραγματικότητα, μια μετα-ανάλυση υπολόγισε ότι κάθε αύξηση 5 μmol / L στην ομοκυστεΐνη συσχετίστηκε με 52% αυξημένο κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο, 32 % από καρδιαγγειακές παθήσεις και 27% από οποιαδήποτε αιτία. 19 Η υψηλή ομοκυστεΐνη είναι ένας προγνωστικός παράγοντας για την εμφάνιση στεφανιαίας νόσου και μπορεί να είναι ένας ιδιαίτερα σημαντικός βιοδείκτης της σοβαρότητας και της πρόγνωσης των καρδιακών παθήσεων σε εκείνους που προσβάλλονται σε νεαρή ηλικία.

Εγκεφαλικό

Οι τοξικές επιδράσεις της ομοκυστεΐνης μπορούν να συμβάλουν στο σχηματισμό θρόμβων αίματος και τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου. πιο συχνή αιτία εγκεφαλικού επεισοδίου σε άτομα άνω των 80 ετών. 25 Επιπλέον, όσοι εμφανίζουν εγκεφαλικό είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από νευρολογική επιδείνωση εντός των πρώτων τριών ημερών εάν το επίπεδο ομοκυστεΐνης είναι υψηλό. Η βιταμίνη Β12 και / ή το φυλλικό οξύ μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου κατά τουλάχιστον 10%, με μεγαλύτερες επιδράσεις σε άτομα με υψηλότερα επίπεδα ομοκυστεΐνης και χαμηλότερη κατάσταση φολικού οξέος κατά την έναρξη. 12,27

Νευρολογικές παθήσεις

Βλάπτοντας τα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο, η περίσσεια ομοκυστεΐνης στο αίμα μπορεί να συμβάλει στην εγκεφαλοαγγειακή γνωστική μείωση, την άνοια και τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Επιπλέον, η λειτουργία του εγκεφάλου εξαρτάται από τη διαθεσιμότητα του SAMe για την εκτέλεση αντιδράσεων μεθυλίωσης και η συσσώρευση ομοκυστεΐνης συνοδεύεται από εξάντληση του SAMe.26 Η διάσπαση των πρωτεϊνών και ο μειωμένος επιγενετικός έλεγχος της γονιδιακής έκφρασης που προκύπτει από την υπερβολική ομοκυστεΐνη βλάπτουν περαιτέρω τον εγκεφαλικό ιστό.

Τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης έχουν αποδειχθεί ότι σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο νόσου του Αλτσχάιμερ και νόσου του Πάρκινσον.2 Άτομα με αυξημένα επίπεδα ομοκυστεΐνης είναι πιο πιθανό να έχουν δείκτες εξέλιξης της νόσου του Αλτσχάιμερ στον εγκεφαλικό ιστό: φωσφορυλιωμένη ταυ) και εγκεφαλική ατροφία (συρρίκνωση). Σύμφωνα με μια μετα-ανάλυση, κάθε 5 ομόλη / L αύξηση στο επίπεδο της ομοκυστεΐνης σχετίζεται με 15% αύξηση του κινδύνου νόσου του Αλτσχάιμερ.29 Σε ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον, η αυξημένη ομοκυστεΐνη σχετίζεται με χειρότερη γνωστική λειτουργία. Ακόμη και μέτρια αύξηση της ομοκυστεΐνης εντός του φυσιολογικού εύρους (> 11 μmol / L) έχει συσχετιστεί με σημαντική αύξηση του κινδύνου άνοιας στους ηλικιωμένους.28 Επιπλέον, η μείωση των επιπέδων ομοκυστεΐνης με χρήση βιταμινών B12, B6 και φολικού οξέος έχει βρεθεί ότι σημαντικά αργή ατροφία του εγκεφάλου και γνωστική μείωση.

Αλλες καταστάσεις

Ορισμένες άλλες χρόνιες καταστάσεις έχουν συνδεθεί με υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης. Είναι σημαντικό ότι η κατεύθυνση της αιτιότητας μεταξύ της ομοκυστεΐνης και αυτών των καταστάσεων δεν είναι πάντοτε σαφής και απαιτείται αυστηρότερη έρευνα. Οι καταστάσεις που σχετίζονται με αυξημένη ομοκυστεΐνη περιλαμβάνουν:

Καρκίνος. Οι καρκινοπαθείς έχουν υψηλότερα επίπεδα ομοκυστεΐνης σε σύγκριση με υγιή άτομα και τα επίπεδα είναι υψηλότερα σε όψιμα στάδια από τα πρώτα στάδια του καρκίνου. Πιστεύεται ότι οι γενετικοί, επιγενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο ο καθένας, αλλά η ακριβής φύση αυτής της σχέσης εξακολουθεί να διερευνάται.
Επιπλοκές του διαβήτη. Λόγω των τοξικών επιδράσεων της ομοκυστεΐνης στα αιμοφόρα αγγεία, η υψηλή ομοκυστεΐνη συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών καρδιαγγειακού και μικροαγγειακού διαβήτη. Αυτό περιλαμβάνει τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (βλάβη στα μάτια) και τη νεφροπάθεια (νεφρική βλάβη). 32,33
Στυτική δυσλειτουργία. Μια μετα-ανάλυση των ευρημάτων από εννέα μελέτες διαπίστωσε ότι οι άνδρες με στυτική δυσλειτουργία είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης από τους άντρες χωρίς. Αυτή η σύνδεση πιθανότατα σχετίζεται με αγγειακή βλάβη που προκαλείται από ομοκυστεΐνη.34
Επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη. Τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο προεκλαμψίας κατά την εγκυμοσύνη, μια επικίνδυνη κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υψηλή αρτηριακή πίεση και βλάβη οργάνων. 35 Υψηλά επίπεδα μητρικών κυστεϊνών σχετίζονται επίσης με μια σειρά συγγενών διαταραχών, όπως ελαττώματα του νευρικού σωλήνα, 36. χείλος και ουρανίσκος και σύνδρομο Down
Οστεοπόρωση. Η υπερβολική ομοκυστεΐνη έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τόσο την πυκνότητα των οστών όσο και την ποιότητα των οστών καταστρέφοντας τα κύτταρα που εμπλέκονται στην ανατροπή των οστών και παρεμβαίνοντας στη λειτουργικότητα του κολλαγόνου.37
Απώλεια ακοής και όρασης. Τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης έχουν συνδεθεί με την απώλεια ακοής της ακουστικής ακτινοβολίας, μια κοινή αιτία απώλειας ακοής στους ηλικιωμένους. Άλλα ευρήματα υποδηλώνουν πιθανή σχέση μεταξύ των αυξημένων επιπέδων ομοκυστεΐνης και του εκφυλισμού της ωχράς κηλίδας που σχετίζεται με την ηλικία, μια συχνή αιτία απώλειας όρασης.

Ομοκυστεΐνη: Εύρεση του σωστού επιπέδου

Τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης συνήθως μετρώνται χρησιμοποιώντας εξέταση αίματος. Συνήθως, αναφέρεται η συνολική ποσότητα ομοκυστεΐνης, η οποία περιλαμβάνει ελεύθερη και δεσμευμένη σε πρωτεΐνη ομοκυστεΐνη. Τα επίπεδα των 15-30 μmol / L θεωρούνται ελαφρώς αυξημένα. 30–100 µmol / L αυξάνονται ενδιάμεσα. και τα επίπεδα που υπερβαίνουν τα 100 µmol / L είναι σοβαρά αυξημένα.2

Βέλτιστο επίπεδο

Το βέλτιστο επίπεδο για την ομοκυστεΐνη παραμένει θέμα συζήτησης. 40 Αντί να υπάρχει ένα όριο πάνω από το οποίο εμφανίζεται η ασθένεια, η σχέση μεταξύ των επιπέδων της ομοκυστεΐνης και της υγείας μπορεί να είναι πιο συνεχής. 41-44 Για αυτόν τον λόγο, η επέκταση ζωής προτείνει τα περισσότερα άτομα να προσπαθούν επίπεδα ομοκυστεΐνης κάτω από 12 μmol / L, με λιγότερο από 8 μmol / L να θεωρούνται ιδανικά (αν και το τελευταίο μπορεί να είναι δύσκολο να επιτευχθούν ορισμένοι άνθρωποι).

Πρώιμη έρευνα για την ομοκυστεΐνη που προσπαθούσε να εντοπίσει τη σχέση μεταξύ της ομοκυστεΐνης και της υγείας σημείωσε ότι η σταδιακή αύξηση των επιπέδων της ομοκυστεΐνης συνοδεύτηκε από υψηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου και θανάτου. Σε μια έκθεση της μελέτης Ομοκυστεΐνης Hordaland (Νορβηγία), 4.766 συμμετέχοντες ηλικίας 65-67 ετών είχαν μετρήσει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης τους και παρακολουθήθηκαν για 4,1 χρόνια. Σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες με επίπεδα ομοκυστεΐνης κάτω από 9,0 μmol / L, εκείνοι με επίπεδα 9,0–11,9 μmol / L είχαν 30% αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου και 40% αυξημένες πιθανότητες μη καρδιαγγειακού θανάτου, και εκείνοι με επίπεδα 12,0–14,9 Τα µmol / L είχαν 110% αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακού και 90% αυξημένο κίνδυνο μη καρδιαγγειακού θανάτου. Επιπλέον, οι κίνδυνοι ήταν υπερδιπλάσιοι σε εκείνους με επίπεδα 15–19,9 µmol / L και περισσότερο από τριπλάσιο σε εκείνους με επίπεδα 20 μmol / L και άνω. 44 Σε άτομα με στεφανιαία νόσο, παρόμοια Οι αυξανόμενες τάσεις στον κίνδυνο νοσηλείας και θανάτου έχουν συσχετιστεί με αυξητικές αυξήσεις στα επίπεδα ομοκυστεΐνης. Μια προοπτική μελέτη περίπτωσης για ιαπωνικά άτομα ηλικίας 40 έως 85 ετών διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου ήταν σημαντικά μεγαλύτερος σε άτομα με επίπεδα ομοκυστεΐνης 11 μmol / L ή υψηλότερα σε σύγκριση με εκείνα των οποίων τα επίπεδα ήταν μικρότερα από 7 μmol / L.45

Η σχέση της ομοκυστεΐνης με την υγεία του εγκεφάλου μπορεί να είναι παρόμοια, και τα άτομα των οποίων τα επίπεδα ομοκυστεΐνης βρίσκονται εντός του σήμερα αποδεκτού φυσιολογικού εύρους μπορεί να εξακολουθούν να επωφελούνται από τη θεραπεία μείωσης της ομοκυστεΐνης. Σε μια οκταετή μελέτη, οι συμμετέχοντες με βασικά επίπεδα ομοκυστεΐνης υψηλότερα από 14,5 μmol / L είχαν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης νόσου Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με εκείνους με χαμηλότερα επίπεδα.46 Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι ηλικιωμένα άτομα με επίπεδα ομοκυστεΐνης 10 μmol / L εμφάνισαν έντονα γνωστικά επιδείνωση όταν τα επίπεδα διπλασιάστηκαν στα 20 µmol / L σε διάστημα 10 ετών

Μια διετής τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή αξιολόγησε τον ρυθμό της ατροφίας του εγκεφάλου σε 168 άτομα άνω των 70 ετών που είχαν ήπια γνωστική εξασθένηση και έλαβαν συμπλήρωμα εικονικού φαρμάκου ή βιταμίνης Β (0,8 mg φολικού οξέος, 500 mcg B12 και 20 mg B6) καθημερινά . Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ποσοστό της ατροφίας του εγκεφάλου ήταν σημαντικά χαμηλότερο στην ομάδα Β-βιταμίνης σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. Είναι σημαντικό ότι η ανταπόκριση στη θεραπεία συσχετίστηκε με τα επίπεδα ομοκυστεΐνης κατά την έναρξη, έτσι ώστε άτομα με επίπεδα άνω των 13 μmol / L εμφάνισαν μεγαλύτερες μειώσεις του ρυθμού ατροφίας του εγκεφάλου με συμπλήρωση Β-βιταμίνης από εκείνους με χαμηλότερα επίπεδα ομοκυστεΐνης. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι η θεραπεία μείωσης της ομοκυστεΐνης με βιταμίνες Β ήταν ευεργετική σε εκείνους με βασικά επίπεδα ομοκυστεΐνης 9,5 μmol / L ή υψηλότερα. 48 Επιπλέον, έρευνα από το 1997 διαπίστωσε ότι, σε υγιείς άνδρες, η συμπλήρωση φολικού οξέος μείωσε τα επίπεδα ομοκυστεΐνης σε όλα τα τριτοειδή εκτός από το χαμηλότερο τριτίλιο, στο οποίο τα μέσα επίπεδα αρχικής ομοκυστεΐνης ήταν 7,07 μmol / L.49 Αθροιστικά, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η συμπλήρωση με βιταμίνες Β που μειώνουν την ομοκυστεΐνη μπορεί να αποφέρει οφέλη ακόμα και σε άτομα των οποίων η ομοκυστεΐνη δεν υπερβαίνει τα φυσιολογικά εργαστηριακά εύρη αναφοράς.

Θεραπευτική αγωγή

Οι βιταμίνες Β είναι οι κύριοι θεραπευτικοί παράγοντες που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης. Πολλές μελέτες επιβεβαιώνουν την ικανότητά τους, μόνες τους και σε συνδυασμούς, να μειώσουν τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης και ορισμένες μελέτες δείχνουν κλινικά οφέλη με τη μορφή μειωμένου κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου και άνοιας. Σε γενικές γραμμές, η συνδυασμένη χρήση της βιταμίνης Β12 και του φυλλικού οξέος είναι πιο αποτελεσματική από κάθε μία. Έχουν επίσης αναφερθεί οφέλη από τη συμπερίληψη βιταμινών Β6 και Β2 στη θεραπεία μείωσης της ομοκυστεΐνης

Βιταμίνη Β9: Φολικό οξύ

Το φυλλικό οξύ, μερικές φορές αναφέρεται ως βιταμίνη Β9, βρίσκεται σε πολλές φυτικές τροφές, αλλά συχνά χάνεται ή υποβαθμίζεται μέσω του μαγειρέματος και της επεξεργασίας. 56 Επιπλέον, η πρόσληψη είναι συχνά χαμηλή, ειδικά σε ηλικιωμένα άτομα. κατάθλιψη και νευροπάθεια. 58,59 Υπάρχουν επίσης στοιχεία που συνδέουν την κακή κατάσταση φολικού οξέος με επιγενετικές διαταραχές που σχετίζονται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

Απαιτείται επαρκής κατάσταση φυλλικού οξέος για να επαναμεθυλιωθεί η ομοκυστεΐνη σε μεθειονίνη. Η συμπλήρωση με φολικό οξύ σε ποσότητες 0,5-5 mg ανά ημέρα έχει βρεθεί ότι μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης κατά περίπου 25%. Λόγω της στενής σχέσης μεταξύ της ανεπάρκειας φυλλικού οξέος και των γενετικών ανωμαλιών του νευρικού σωλήνα, η υποχρεωτική ενίσχυση των προϊόντων σιτηρών εισήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1998. Από τότε, τα επίπεδα ομοκυστεΐνης σε μεσήλικες ενήλικες έχουν μειωθεί κατά περίπου 7% .61

Η συμπλήρωση φυλλικού οξέος έχει βρεθεί σε πολλαπλές μελέτες για τη βελτίωση της γνωστικής λειτουργίας, ιδιαίτερα σε άτομα με υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης. 62 Μετα-αναλύσεις κλινικών δοκιμών ανέφεραν ότι η μείωση των επιπέδων ομοκυστεΐνης με θεραπεία με φολικό οξύ μειώνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου κατά μέσο όρο 10% και όλα τα καρδιαγγειακά επεισόδια κατά 4%. Αυτά τα οφέλη συσχετίζονται με τον βαθμό μείωσης της ομοκυστεΐνης και είναι πιο εμφανή σε εκείνα με χαμηλότερα επίπεδα βασικού φολικού οξέος. 61,63 Μια μετα-ανάλυση 49 τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών που βρέθηκαν ότι έλαβαν φολικό οξύ συν φάρμακο μείωσης της αρτηριακής πίεσης ήταν πιο αποτελεσματικό από την αρτηριακή πίεση- μείωση μόνο του φαρμάκου για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης και μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών επεισοδίων και εγκεφαλικού επεισοδίου σε άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση. Τα οφέλη ήταν μεγαλύτερα σε εκείνους που έλαβαν φολικό οξύ για περισσότερο από 12 εβδομάδες και σε αυτούς των οποίων τα επίπεδα ομοκυστεΐνης μειώθηκαν κατά περισσότερο από 25%. 64 Το φολικό οξύ μπορεί να είναι λιγότερο χρήσιμο σε άτομα με μεταβολική νόσο, καθώς οι μετα-αναλύσεις των δοκιμών σε συμμετέχοντες με διαβήτη τύπου 2 και άλλες μεταβολικές διαταραχές διαπίστωσαν ότι το φολικό οξύ βελτίωσε την ευαισθησία στην ινσουλίνη, αλλά δεν είχε καμία επίδραση στην αρτηριακή πίεση, τα επίπεδα γλυκόζης νηστείας, τη γλυκόζη στο αίμα επίπεδα ελέγχου ή λιπιδίων. 65,66

Η σημασία της επιλογής L-μεθυλοφολικό πάνω από φολικό οξύ

Τα συμπληρώματα παρασκευάζονται συνήθως με τη σταθερή στο ράφι συνθετική έκδοση του φολικού οξέος, το οποίο στους περισσότερους ανθρώπους μετατρέπεται εύκολα στη μορφή που χρησιμοποιείται στο σώμα, 5-μεθυλοτετραϋδροφολικό (5-MTHF). Ωστόσο, ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού έχει μία ή περισσότερες γενετικές παραλλαγές που παρεμποδίζουν τον αποτελεσματικό μετασχηματισμό του φολικού οξέος σε 5-MTHF.67

Το L-methylfolate είναι μια μορφή φυλλικού οξέος που διατίθεται σε ορισμένα συμπληρώματα που είναι ήδη στη μορφή 5-MTHF. Αυτό σημαίνει ότι η μορφή L-methylfolate δεν απαιτεί το ένζυμο MTHFR για τη δημιουργία λειτουργικού φυλλικού οξέος για χρήση στον μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης.68 Άτομα με αυτά τα ανεπαρκή γενετική MTHFR επωφελούνται περισσότερο από το L-methylfolate παρά από τα συμπληρώματα συνθετικών φολικών οξέων. Η γενετική κατάσταση του MTHFR έχει αποδειχθεί ότι ανταποκρίνεται καλύτερα στη μορφή L-methylfolate σε σύγκριση με το συμβατικό συνθετικό φολικό οξύ. 70-74

Είναι σημαντικό, έχει αποδειχθεί ότι το συνθετικό φολικό οξύ υψηλής δόσης μπορεί να αποτρέψει τον κατάλληλο μεταβολισμό των φυλλικών οξέων τόσο σε φυσιολογικά άτομα όσο και σε άτομα με γενετικές παραλλαγές 5-MTHFR. Ευτυχώς, η συμπλήρωση με L-methylfolate αποφεύγει εντελώς αυτό το πρόβλημα.

Βιταμίνη Β12: Κοβαλαμίνη

Η βιταμίνη Β12, ή κοβαλαμίνη, βρίσκεται σε διάφορες μορφές σε τρόφιμα και συμπληρώματα, τα οποία διασπώνται για να απελευθερώσουν ελεύθερη κοβαλαμίνη. Η κοβαλαμίνη μεταφέρεται σε κύτταρα, όπου μπορεί να μετατραπεί σε μεθυλοκοβαλαμίνη, η ενεργή μορφή που απαιτείται για το μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης. Το7Β12, με τη μορφή κυανοκοβαλαμίνης, υδροξοκοβαλαμίνης ή μεθυλοκοβαλαμίνης, χορηγείται συχνά ως ενδομυϊκή ένεση λόγω χαμηλής απορρόφησης στην πεπτική οδό. ; Ωστόσο, υπάρχουν κάποια στοιχεία που δείχνουν ότι οι από του στόματος δόσεις 1.000-2.000 mcg ανά ημέρα μπορεί να είναι αποτελεσματικές για την ομαλοποίηση των χαμηλών επιπέδων βιταμίνης Β12,78,79 στο αίμα

Η πιο κοινή δοκιμή για την κατάσταση Β12 είναι ολικός ορός Β12. Ωστόσο, επειδή μόνο το ~ 6–20% του Β12 στο αίμα είναι μεταβολικά ενεργό, ακόμη και άτομα με συνολικά επίπεδα Β12 στο φυσιολογικό εύρος μπορεί να έχουν ανεπαρκή ενεργό Β12,25,80,81 Ενώ η φυσιολογική περιοχή είναι γενικά 160–950 picograms Απαιτούνται mL (ή 118–701 picomoles / L), 82 επίπεδο B12 τουλάχιστον 540 picograms / mL (400 picomoles / L) για να διατηρηθεί η αύξηση των επιπέδων της ομοκυστεΐνης. Ο συνδυασμός ενός επιπέδου Β12 στο κάτω μισό του φυσιολογικού εύρους συν ένα αυξημένο επίπεδο ομοκυστεΐνης είναι ενδεικτικός της μεταβολικής ανεπάρκειας Β12.

Η στενή σχέση μεταξύ της βιταμίνης Β12 και του φυλλικού οξέος καθιστά δύσκολη τη διάκριση των ανεξάρτητων ελλείψεων και των θεραπευτικών τους αποτελεσμάτων. Η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 προκαλεί λειτουργική ανεπάρκεια φυλλικού οξέος «παγιδεύοντας» το φολικό ως 5-μεθυλοτετραφολικό, εμποδίζοντας τη χρήση του για άλλες λειτουργίες. Από την άλλη πλευρά, η συμπλήρωση με φυλλικό οξύ μπορεί να «καλύψει» μια ανεπάρκεια Β12 ομαλοποιώντας τις αλλαγές στα ερυθρά αιμοσφαίρια που συχνά αποτελούν πρώιμο σημάδι ανεπάρκειας Β12.83

Κλινικά στοιχεία δείχνουν ότι η συμπλήρωση με Β12 σε δόσεις έως και 1.000 mcg την ημέρα μπορεί να μειώσει με ασφάλεια τα επίπεδα ομοκυστεΐνης σε άτομα με έλλειψη Β12 και το αποτέλεσμα αυξάνεται καθώς αυξάνεται η δόση. 84,85 Τα χαμηλά επίπεδα Β12 στον ορό έχουν συνδεθεί με υψηλή αρτηριακή πίεση και νευρολογικές διαταραχές, ενώ η διατήρηση υψηλότερων επιπέδων Β12 φαίνεται να προστατεύει από την ατροφία του εγκεφαλικού ιστού (συρρίκνωση) και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της κατάθλιψης, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους. 86,87 Η συμπερίληψη του Β12 στη θεραπεία μείωσης της ομοκυστεΐνης αυξάνει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και μειώνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου. Επομένως, η μεθυλοκοβαλαμίνη και η υδροξοκοβαλαμίνη είναι προτιμώμενες μορφές για τη θεραπεία με βιταμίνη Β12.

Βιταμίνη Β6: Πυριδοξίνη

Η βιταμίνη Β6 (πυριδοξίνη) είναι ένας συμπαράγοντας σε περισσότερες από 140 αντιδράσεις σε κύτταρα, συμπεριλαμβανομένης τόσο της επαναμεθυλίωσης όσο και της μετάλυσης της ομοκυστεΐνης. Παρόλο που η βιταμίνη Β6 διατίθεται ευρέως σε τρόφιμα, η πρόσληψη έχει αποδειχθεί χαμηλή στο 31% των μη θεσμοθετημένων ηλικιωμένων ενηλίκων σε δυτικές χώρες. Η χαμηλή κατάσταση Β6 μπορεί να προκαλέσει συσσώρευση ομοκυστεΐνης και να μειώσει τη διαθεσιμότητα SAMe για αντιδράσεις μεθυλίωσης, οδηγώντας σε μειωμένη σύνθεση νευροδιαβιβαστών και συναφή διάθεση και νευρολογικά προβλήματα.88 Λίγες μελέτες έχουν εξετάσει το ρόλο της βιταμίνης Β6 στις διαταραχές που σχετίζονται με την ομοκυστεΐνη ανεξάρτητα από το φυλλικό οξύ και το Β12, αλλά μια μετα-ανάλυση έδειξε ότι η υψηλότερη πρόσληψη Β6 σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου.89

Η βιταμίνη Β6 είναι ενεργή μόνο στη φωσφορυλιωμένη μορφή της, την 5-φωσφορική πυριδοξάλη (P5P) και η συμπλήρωση με αυτήν τη μορφή μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική για τη βελτίωση της κατάστασης Β6 σε ορισμένες περιπτώσεις. 90 Τα περισσότερα συμπληρώματα περιέχουν πυριδοξίνη, η οποία μεταφέρεται εύκολα σε κυτταρικές μεμβράνες και φωσφορυλιωμένη .77 Η λήψη υπερβολικά υψηλών δόσεων βιταμίνης Β6 για παρατεταμένες περιόδους μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα νεύρων που μοιάζουν με ανεπάρκεια, αλλά ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι μόνο η μορφή πυριδοξίνης συνδέεται με αυτό το τοξικό αποτέλεσμα.

Βιταμίνη Β2: Ριβοφλαβίνη

Η πρόσληψη βιταμίνης Β2 (ριβοφλαβίνη) και τα επίπεδα στο αίμα είναι συχνά χαμηλά σε ηλικιωμένα άτομα. Το 57,92 Β2 είναι ένας συμπαράγοντας για πολλά κυτταρικά ένζυμα, συμπεριλαμβανομένων δύο ενζύμων που εμπλέκονται στην επαναμεθυλίωση της ομοκυστεΐνης: μεθυλενοτετραϋδροφολική αναγωγάση (MTHFR, η οποία βοηθά στην ενεργοποίηση του φυλλικού οξέος να δρα ως δότης μεθυλίου) και αναγωγάση συνθετάσης μεθειονίνης (MTRR, η οποία συνεργάζεται με τη βιταμίνη Β12 για την προώθηση της επαναμεθυλίωσης της ομοκυστεΐνης). 1 Τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης αυξάνονται με τη μείωση της πρόσληψης ριβοφλαβίνης και των επιπέδων αίματος. σε άτομα με τη γενετική παραλλαγή του MTHFR που επηρεάζει τον κύκλο του φυλλικού οξέος. 4,53 Επιπλέον, η θεραπεία υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης μόνο με φυλλικό οξύ μπορεί να καταστρέψει τη βιταμίνη Β2 ανεξάρτητα από τον γονότυπο MTHFR, μειώνοντας την πιθανή αποτελεσματικότητα της θεραπείας με φυλλικό οξύ.

Β συνδυασμοί βιταμινών

Οι βιταμίνες B2, B6, B12 και το φυλλικό οξύ συνδέονται άρρηκτα μέσω των αλληλεξαρτώμενων ρόλων τους στον μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης και στην τροφοδοσία των οδών μεθυλίωσης. Η στενή λειτουργική σχέση τους αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα σύνδρομά τους με ανεπάρκεια μοιράζονται πολλά συμπτώματα. Ανεξάρτητα από τη σχέση τους, οι περισσότερες έρευνες έχουν εξετάσει ανεξάρτητα τις ικανότητες μείωσης της ομοκυστεΐνης των βιταμινών Β, με τη μεγαλύτερη έμφαση στο φολικό οξύ, ακολουθούμενη από τα Β12 και Β6, αντίστοιχα, με πολύ μικρή προσοχή στο Β2. Τα δυνητικά οφέλη της συμπλήρωσης με ένα πλήρες συμπλήρωμα βιταμινών Β είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητα.85

Σε μία τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή, η συμπλήρωση με 500 mcg B12, 800 mcg φολικού οξέος και 20 mg B6 ημερησίως για δύο χρόνια μείωσε την ατροφία της γκρίζας ύλης (εγκεφαλικός ιστός πιο ευάλωτος στην παθολογία του Αλτσχάιμερ) επτά φορές σε ασθενείς με ήπια γνωστική εξασθένηση και υψηλή βασικά επίπεδα ομοκυστεΐνης.94

Μία ελεγχόμενη δοκιμή έδειξε την ανωτερότητα ενός συμπληρώματος βιταμίνης συνδυασμού Β έναντι του φολικού οξέος μόνο. Στη δοκιμή, 104 συμμετέχοντες με υψηλή αρτηριακή πίεση και υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης έλαβαν είτε 5 mg φολικού οξέος ανά ημέρα είτε ένα ημερήσιο συμπλήρωμα παρέχοντας 400 mcg φολικού οξέος (ως 5-μεθυλοτετραϋδροφολικό άλας), 5 mcg B12, 3 mg B6 και 2,4 mg B2, καθώς και 12,5 mg ψευδάργυρου και 250 mg βεταΐνης. Τα μέσα επίπεδα ομοκυστεΐνης μειώθηκαν από 22,6 σε 14,3 μmol / L στην ομάδα φολικού οξέος και από 21,5 σε 10,0 μmol / L στην ομάδα συνδυασμού. Επιπλέον, περισσότερο από το 55% εκείνων που έλαβαν το συμπλήρωμα συνδυασμού εμφάνισαν επίπεδα ομοκυστεΐνης <10 μmol / L, τα οποία οι συγγραφείς της μελέτης θεώρησαν ιδανικά.95

ΘΡΕΠΤΙΚΕΣ ουσιες

Εκτός από τη θεραπεία με βιταμίνη Β που περιγράφεται στην ενότητα «Θεραπεία», πολλά συμπληρώματα διατροφής έχουν αποδειχθεί χρήσιμα σε άτομα με υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης.

Χολίνη και Βεταΐνη

Η χολίνη είναι ένα θρεπτικό συστατικό που βρίσκεται σε πολλά τρόφιμα όπως κρόκους αυγών, γαλακτοκομικά προϊόντα, κρέας, φιστίκια, σταυρανθή λαχανικά, ξηρούς καρπούς και σπόρους, δημητριακά ολικής αλέσεως και σόγια. Είναι ένα σημαντικό δομικό συστατικό των κυτταρικών μεμβρανών, ένας πρόδρομος για τον νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη και ένα αναπόσπαστο μέρος του εγκεφαλικού ιστού. Η χολίνη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή βεταΐνης ή τριμεθυλογλυκίνης, η οποία δρα ως δότης μεθυλίου. σώμα, η βεταΐνη εμφανίζεται σε τρόφιμα όπως θαλασσινά, φύτρα σίτου και πίτουρο, τεύτλα και σπανάκι.

Η ανεπαρκής πρόσληψη χολίνης και βεταΐνης μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη παραγωγή SAMe και αυξημένη συσσώρευση ομοκυστεΐνης. Αυτή η ανισορροπία εμποδίζει τις διαδικασίες μεθυλίωσης στα κύτταρα, οδηγώντας σε διάσπαση της κυτταρικής λειτουργίας και επιγενετικές αλλαγές στο DNA.115

Η βεταΐνη παίζει κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση των επιπέδων της ομοκυστεΐνης, ειδικά σε χαμηλά επίπεδα φυλλικού οξέος, χαμηλή Β12 και υψηλή μεθειονίνη.116,117 Παρά την παρουσία του σε πολλά και διάφορα τρόφιμα, το NHANES διαπίστωσε ότι λιγότερο από το 11% των Αμερικανών επιτυγχάνουν τη συνιστώμενη πρόσληψη χολίνης, που είναι 550 mg την ημέρα για τους άνδρες και 425 mg την ημέρα για τις γυναίκες.

Η συμπλήρωση βηταΐνης, σε δόσεις 1.000-6.000 mg την ημέρα, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης στο αίμα και μετριάζει την αύξηση της ομοκυστεΐνης που ακολουθεί την κατάποση της μεθειονίνης.119-121 Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή σε 23 αθλητές, σε αυτούς που δόθηκαν 2.500 mg η βεταΐνη ανά ημέρα κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος άσκησης εξάμηνης άσκησης είχε μια χαμηλότερη αύξηση που προκαλείται από την άσκηση στη θυλολακτόνη της ομοκυστεΐνης στα ούρα, μια μορφή ομοκυστεΐνης που είναι γνωστό ότι έχει τοξικές επιδράσεις στα αιμοφόρα αγγεία και παρεμβαίνει στην κανονική παραγωγή και λειτουργία πρωτεϊνών.122,123 Ωστόσο, η επίδραση της υψηλής πρόσληψης χολίνης και βεταΐνης στον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων και τη θνησιμότητα είναι ασαφής.124,125

Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα

Τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα φαίνεται να λειτουργούν συνεργικά με βιταμίνες Β για την προώθηση υγιούς μεταβολισμού ομοκυστεΐνης και τη μείωση του κινδύνου καταστάσεων που σχετίζονται με υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης, συμπεριλαμβανομένων των καρδιαγγειακών και νευρολογικών παθήσεων. 5 Πολλαπλές τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές έχουν δείξει ότι το ιχθυέλαιο και τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα (εικοσαπεντανοϊκό οξύ [EPA] και docosahexaenoic acid [DHA]) μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης και η επίδρασή τους αυξάνεται με την προσθήκη βιταμινών Β12, Β6 και φολικού οξέος.126

Τα ευεργετικά αποτελέσματα των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων στην καρδιαγγειακή και νευρολογική υγεία μπορεί να εξαρτώνται από τον κατάλληλο μεταβολισμό της ομοκυστεΐνης. Για παράδειγμα, μια ανάλυση από μία κλινική δοκιμή σε ασθενείς με νόσο του Αλτσχάιμερ διαπίστωσε ότι η θεραπεία με DHA και EPA βελτίωσε τη γνωστική λειτουργία μόνο σε εκείνους με επίπεδα ομοκυστεΐνης κάτω από 11,7 μmol / L.127 Επιπλέον, υψηλά επίπεδα ωμέγα-3 λιπαρών οξέων μπορεί να προστατεύσουν από την ομοκυστεΐνη τοξικότητα και ενισχύουν τα οφέλη των βιταμινών Β. Σε μια μελέτη, τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης συνδέθηκαν με αυξημένο εγκεφαλικό β-αμυλοειδές (δείκτης κινδύνου νόσου του Αλτσχάιμερ) σε ηλικιωμένα άτομα με χαμηλή κατάσταση ωμέγα-3, αλλά όχι σε άτομα με υψηλή κατάσταση ωμέγα-3.128 Άλλες κλινικές δοκιμές έχουν βρει Β Η ικανότητα των βιταμινών να επιβραδύνουν την ατροφία του εγκεφαλικού ιστού και να βελτιώνουν τη γνωστική λειτουργία σε άτομα με ήπια γνωστική εξασθένηση εξαρτάται από επαρκή επίπεδα στο αίμα των ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, ειδικά του DHA.129,130

Ν-ακετυλοκυστεΐνη

Η Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC) είναι μια πηγή κυστεΐνης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο σώμα για την παραγωγή της σημαντικής αντιοξειδωτικής ένωσης, της γλουταθειόνης. Αυξάνοντας την παραγωγή γλουταθειόνης και μειώνοντας το οξειδωτικό στρες, πιστεύεται ότι η NAC μπορεί να βοηθήσει στην άμβλυνση ορισμένων τοξικών επιδράσεων της περίσσειας ομοκυστεΐνης. Επιπλέον, η NAC φαίνεται να μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης.131,132

Σε μια οκτώ εβδομάδες, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη δοκιμή που περιελάμβανε 60 συμμετέχοντες με υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης και στεφανιαία νόσο, 600 mg ημερησίως NAC ήταν εξίσου αποτελεσματικά με 5 mg ημερησίως φολικού οξέος για τη μείωση των επιπέδων της ομοκυστεΐνης σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Μελέτες ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο σε μεσήλικες άνδρες διαπίστωσαν ότι η συμπλήρωση με 1.800 mg NAC ημερησίως για τέσσερις εβδομάδες μείωσε τα επίπεδα ομοκυστεΐνης κατά μέσο όρο σχεδόν 12%. Η NAC μείωσε επίσης την αρτηριακή πίεση, ιδιαίτερα σε άτομα με υψηλά επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων. Σε μια άλλη δοκιμή, 30 ασθενείς με υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης και νόσος του Αλτσχάιμερ ή μια σχετική διαταραχή έλαβαν συμπλήρωμα που παρείχε μη αποκαλυφθείσες δόσεις φολικού οξέος (ως 5-MTHF), βιταμίνη Β12 (ως μεθυλοκοβαλαμίνη) και NAC για χρονικά διαστήματα που κυμαίνονται από 2,5 έως 34,6 μήνες. Σε σύγκριση με παρόμοιους ασθενείς που δεν έλαβαν συμπληρώματα, η ατροφία του εγκεφαλικού ιστού σε εκείνους που έλαβαν τον συνδυασμό Β βιταμίνης / NAC μειώθηκε σημαντικά.135

Ταυρίνη

TΗ ανουρίνη είναι ένα μη απαραίτητο αμινοξύ που, όπως η μεθειονίνη, η κυστεΐνη και η ομοκυστεΐνη, είναι πηγή θείου. Η ταυρίνη μπορεί να παρασκευαστεί από κυστεΐνη στο σώμα και έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην αγγειακή, νευρολογική, μεταβολική και μυοσκελετική υγεία. Προκλινικά στοιχεία δείχνουν ότι η συμπλήρωση ταυρίνης μπορεί να μειώσει τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης και να προστατεύσει τα κύτταρα της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων από βλάβες που προκαλούνται από την ομοκυστεΐνη. Σε μια προκαταρκτική δοκιμή, 22 μεσήλικες γυναίκες έλαβαν 3 γραμμάρια ταυρίνης την ημέρα για τέσσερις εβδομάδες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μείωση του μέσου επιπέδου ομοκυστεΐνης από 8,5 σε 7,6 μmol / L.141 Ακόμη και σε άτομα με επίπεδα ομοκυστεΐνης στο αίμα> 125 μmol / L λόγω γενετικής διαταραχής που ονομάζεται ομοκυστεουρία, η συμπλήρωση ταυρίνης βρέθηκε να βελτιώνει την αγγειακή λειτουργία.142

S-αδενοσυλομεθειονίνη

Η S-αδενοσυλομεθιονίνη (SAMe) είναι ένας κρίσιμος δότης μεθυλίου σε πολλές κυτταρικές διεργασίες, συμπεριλαμβανομένης της επιγενετικής τροποποίησης γονιδίων και της σύνθεσης νευροδιαβιβαστών. Δεδομένου ότι τα υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης είναι συχνά το αποτέλεσμα της κακής μετατροπής της ομοκυστεΐνης σε μεθειονίνη, η οποία είναι πρόδρομος του SAMe, το SAMe συνήθως εξαντλείται καθώς συσσωρεύεται η ομοκυστεΐνη.8 Αυτό μπορεί να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στη σχέση μεταξύ υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης και ψυχο-συναισθηματικών καταστάσεων όπως η κατάθλιψη, καθώς και ο υψηλότερος κίνδυνος κατάθλιψης που παρατηρείται σε φορείς της παραλλαγής γονιδίου MTHFR που σχετίζεται με μειωμένο μεταβολισμό φολικού οξέος.143,144

Κλινικά στοιχεία δείχνουν ότι το SAMe μπορεί να είναι χρήσιμο στη θεραπεία της κατάθλιψης, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με αυξημένα επίπεδα ομοκυστεΐνης. 144.145 Μια αναφορά περίπτωσης περιέγραψε το όφελος του SAMe σε έναν ασθενή με άγχος που βρέθηκε να έχει μετάλλαξη γονιδίου MTHFR: η θεραπεία με μεθυλιωμένο Β12 και φολικό οξύ δεν ήταν αποτελεσματική για την ανακούφιση των συμπτωμάτων έως ότου προστέθηκαν SAMe, 400 mg δύο φορές την ημέρα. Αν και έχουν προβληθεί ανησυχίες σχετικά με την πιθανότητα ότι τα συμπληρώματα SAMe θα μπορούσαν να αυξήσουν την παραγωγή ομοκυστεΐνης, μια δοκιμή σε άτομα με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή διαπίστωσε ότι 800-1,600 mg ανά ημέρα SAMe για έξι εβδομάδες δεν αύξησαν τα επίπεδα ομοκυστεΐνης.147

Μαγνήσιο

Το μαγνήσιο μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων των υψηλών επιπέδων ομοκυστεΐνης. Το μαγνήσιο είναι γνωστό ότι προστατεύει από καρδιαγγειακές παθήσεις όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, αθηροσκλήρωση, αρρυθμίες, στεφανιαία νόσο και καρδιακή ανεπάρκεια και πολλές μελέτες έχουν δείξει τη σχέση μεταξύ της πρόσληψης μαγνησίου και του μειωμένου κινδύνου καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου.148.149 Η έρευνα δείχνει επίσης ότι το μαγνήσιο μπορεί να είναι χρήσιμο στην προστασία της γνωστικής λειτουργίας και της νευρολογικής υγείας γενικά.150

Τα ευρήματα από μια εργαστηριακή μελέτη δείχνουν ότι η κατάσταση χαμηλού μαγνησίου μπορεί να επιδεινώσει την ενδοκυτταρική απώλεια μαγνησίου που προκαλείται από την ομοκυστεΐνη.151 Μια άλλη μελέτη σε κύτταρα αιμοφόρων αγγείων που καλλιεργήθηκαν σε εργαστήριο διαπίστωσε ότι η ομοκυστεΐνη αύξησε την παραγωγή ενώσεων που προκαλούν δομικές αλλαγές που σχετίζονται με το σχηματισμό πλάκας. Ωστόσο, η προσθήκη μαγνησίου στο περιβάλλον των κυττάρων μετριάζει αυτήν την αθηρογόνο επίδραση της ομοκυστεΐνης.152 Το μαγνήσιο έχει επίσης αποδειχθεί ότι αναστρέφει την αρνητική επίδραση της ομοκυστεΐνης στον καρδιακό ρυθμό σε εργαστηριακά ποντίκια.153

Υλικό που χρησιμοποιείται με την άδεια του Life Extension. Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.

+ βιβλιογραφικές αναφορές

Esse R, Barroso M, Tavares de Almeida I, Castro R. The Contribution of Homocysteine Metabolism Disruption to Endothelial Dysfunction: State-of-the-Art. International journal of molecular sciences. 2019;20(4).
Tinelli C, Di Pino A, Ficulle E, Marcelli S, Feligioni M.
Hyperhomocysteinemia as a Risk Factor and Potential Nutraceutical Target for Certain Pathologies. Frontiers in nutrition. 2019;6:49.
Zaric BL, Obradovic M, Bajic V, Haidara MA, Jovanovic M, Isenovic ER. Homocysteine and Hyperhomocysteinaemia. Curr Med Chem. 2019;26(16):2948-2961.
Troesch B, Weber P, Mohajeri MH. Potential Links between Impaired One-Carbon Metabolism Due to Polymorphisms, Inadequate B-Vitamin Status, and the Development of Alzheimer's Disease. Nutrients. 2016;8(12).
Rizzo G, Lagana AS. The Link between Homocysteine and Omega-3 Polyunsaturated Fatty Acid: Critical Appraisal and Future Directions. Biomolecules. 2020;10(2).
Komorniak N, Szczuko M, Kowalewski B, Stachowska E. Nutritional Deficiencies, Bariatric Surgery, and Serum Homocysteine Level: Review of Current Literature. Obesity surgery. 2019;29(11):3735-3742.
Froese DS, Fowler B, Baumgartner MR. Vitamin B12 , folate, and the methionine remethylation cycle-biochemistry, pathways, and regulation. Journal of inherited metabolic disease. 2019;42(4):673-685.
Fu Y, Wang X, Kong W. Hyperhomocysteinaemia and vascular injury: advances in mechanisms and drug targets. Br J Pharmacol. 2018;175(8):1173-1189.
Yang Q, He GW. Imbalance of Homocysteine and H2S: Significance, Mechanisms, and Therapeutic Promise in Vascular Injury. Oxid Med Cell Longev. 2019;2019:7629673.
Ganguly P, Alam SF. Role of homocysteine in the development of cardiovascular disease. Nutr J. 2015;14:6.
Ledda C, Cannizzaro E, Lovreglio P, et al. Exposure to Toxic Heavy Metals Can Influence Homocysteine Metabolism? Antioxidants (Basel, Switzerland). 2019;9(1).
Hankey GJ. B vitamins for stroke prevention. Stroke Vasc Neurol. 2018;3(2):51-58.
Urgert R, van Vliet T, Zock PL, Katan MB. Heavy coffee consumption and plasma homocysteine: a randomized controlled trial in healthy volunteers. Am J Clin Nutr. 2000;72(5):1107-1110.
Miller JW. Proton Pump Inhibitors, H2-Receptor Antagonists, Metformin, and Vitamin B-12 Deficiency: Clinical Implications. Adv Nutr. 2018;9(4):511s-518s.
Dierkes J, Luley C, Westphal S. Effect of lipid-lowering and anti-hypertensive drugs on plasma homocysteine levels. Vasc Health Risk Manag. 2007;3(1):99-108.
Djuric D, Jakovljevic V, Zivkovic V, Srejovic I. Homocysteine and homocysteine-related compounds: an overview of the roles in the pathology of the cardiovascular and nervous systems. Canadian journal of physiology and pharmacology. 2018;96(10):991-1003.
Jakubowski H. Homocysteine Modification in Protein Structure/Function and Human Disease. Physiol Rev. 2019;99(1):555-604.
Zhu M, Mao M, Lou X. Elevated homocysteine level and prognosis in patients with acute coronary syndrome: a meta-analysis. Biomarkers. 2019;24(4):309-316.
Peng HY, Man CF, Xu J, Fan Y. Elevated homocysteine levels and risk of cardiovascular and all-cause mortality: a meta-analysis of prospective studies. Journal of Zhejiang University Science B. 2015;16(1):78-86.
Ma Y, Peng D, Liu C, Huang C, Luo J. Serum high concentrations of homocysteine and low levels of folic acid and vitamin B12 are significantly correlated with the categories of coronary artery diseases. BMC cardiovascular disorders. 2017;17(1):37.
Alam SF, Kumar S, Ganguly P. Measurement of homocysteine: a historical perspective. Journal of clinical biochemistry and nutrition. 2019;65(3):171-177.
Li S, Pan G, Chen H, Niu X. Determination of Serum Homocysteine and Hypersensitive C-reactive Protein and Their Correlation with Premature Coronary Heart Disease. Heart Surg Forum. 2019;22(3):E215-e217.
Wei M, Wang L, Liu YS, et al. Homocysteine as a potential predictive factor for high major adverse cardiovascular events risk in female patients with premature acute coronary syndrome. Medicine. 2019;98(47):e18019.
Moretti R, Peinkhofer C. B Vitamins and Fatty Acids: What Do They Share with Small Vessel Disease-Related Dementia? International journal of molecular sciences. 2019;20(22).
Spence JD. Cardioembolic stroke: everything has changed. Stroke Vasc Neurol. 2018;3(2):76-83.
Moretti R, Caruso P. The Controversial Role of Homocysteine in Neurology: From Labs to Clinical Practice. International journal of molecular sciences. 2019;20(1).
Spence JD. Homocysteine lowering for stroke prevention: Unravelling the complexity of the evidence. Int J Stroke. 2016;11(7):744-747.
Smith AD, Refsum H, Bottiglieri T, et al. Homocysteine and Dementia: An International Consensus Statement. J Alzheimers Dis. 2018;62(2):561-570.
Zhou F, Chen S. Hyperhomocysteinemia and risk of incident cognitive outcomes: An updated dose-response meta-analysis of prospective cohort studies. Ageing Res Rev. 2019;51:55-66.
Licking N, Murchison C, Cholerton B, et al. Homocysteine and cognitive function in Parkinson's disease. Parkinsonism Relat Disord. 2017;44:1-5.
Hasan T, Arora R, Bansal AK, Bhattacharya R, Sharma GS, Singh LR. Disturbed homocysteine metabolism is associated with cancer. Experimental & molecular medicine. 2019;51(2):21.
Lei X, Zeng G, Zhang Y, et al. Association between homocysteine level and the risk of diabetic retinopathy: a systematic review and meta-analysis. Diabetol Metab Syndr. 2018;10:61.
Mao S, Xiang W, Huang S, Zhang A. Association between homocysteine status and the risk of nephropathy in type 2 diabetes mellitus. Clin Chim Acta. 2014;431:206-210.
Sansone A, Cignarelli A, Sansone M, et al. Serum Homocysteine Levels in Men with and without Erectile Dysfunction: A Systematic Review and Meta-Analysis. International journal of endocrinology. 2018;2018:7424792.
Gaiday AN, Tussupkaliyev AB, Bermagambetova SK, et al. Effect of homocysteine on pregnancy: A systematic review. Chem Biol Interact. 2018;293:70-76.
Iacobazzi V, Infantino V, Castegna A, Andria G. Hyperhomocysteinemia: related genetic diseases and congenital defects, abnormal DNA methylation and newborn screening issues. Molecular genetics and metabolism. 2014;113(1-2):27-33.
Saito M, Marumo K. The Effects of Homocysteine on the Skeleton. Current osteoporosis reports. 2018;16(5):554-560.
Partearroyo T, Vallecillo N, Pajares MA, Varela-Moreiras G, Varela-Nieto I. Cochlear Homocysteine Metabolism at the Crossroad of Nutrition and Sensorineural Hearing Loss. Frontiers in molecular neuroscience. 2017;10:107.
Pinna A, Zaccheddu F, Boscia F, Carru C, Solinas G. Homocysteine and risk of age-related macular degeneration: a systematic review and meta-analysis. Acta Ophthalmol. 2018;96(3):e269-e276.
Pizzorno J. Homocysteine: Friend or Foe? Integrative medicine (Encinitas, Calif). 2014;13(4):8-14.
Refsum H, Nurk E, Smith AD, et al. The Hordaland Homocysteine Study: a community-based study of homocysteine, its determinants, and associations with disease. J Nutr. 2006;136(6 Suppl):1731s-1740s.
Nurk E, Tell GS, Vollset SE, Nygard O, Refsum H, Ueland PM. Plasma total homocysteine and hospitalizations for cardiovascular disease: the Hordaland Homocysteine Study. Arch Intern Med. 2002;162(12):1374-1381.
Nygard O, Nordrehaug JE, Refsum H, Ueland PM, Farstad M, Vollset SE. Plasma homocysteine levels and mortality in patients with coronary artery disease. The New England journal of medicine. 1997;337(4):230-236.
Vollset SE, Refsum H, Tverdal A, et al. Plasma total homocysteine and cardiovascular and noncardiovascular mortality: the Hordaland Homocysteine Study. Am J Clin Nutr. 2001;74(1):130-136.
Iso H, Moriyama Y, Sato S, et al. Serum total homocysteine concentrations and risk of stroke and its subtypes in Japanese. Circulation. 2004;109(22):2766-2772.
Seshadri S, Beiser A, Selhub J, et al. Plasma homocysteine as a risk factor for dementia and Alzheimer's disease. The New England journal of medicine. 2002;346(7):476-483.
Clarke R, Birks J, Nexo E, et al. Low vitamin B-12 status and risk of cognitive decline in older adults. Am J Clin Nutr. 2007;86(5):1384-1391.
Smith AD, Smith SM, de Jager CA, et al. Homocysteine-lowering by B vitamins slows the rate of accelerated brain atrophy in mild cognitive impairment: a randomized controlled trial. PLoS One. 2010;5(9):e12244.
Ward M, McNulty H, McPartlin J, Strain JJ, Weir DG, Scott JM. Plasma homocysteine, a risk factor for cardiovascular disease, is lowered by physiological doses of folic acid. Qjm. 1997;90(8):519-524.
Rai V. Methylenetetrahydrofolate Reductase (MTHFR) C677T Polymorphism and Alzheimer Disease Risk: a Meta-Analysis. Molecular neurobiology. 2017;54(2):1173-1186.
Reilly R, McNulty H, Pentieva K, Strain JJ, Ward M. MTHFR 677TT genotype and disease risk: is there a modulating role for B-vitamins? The Proceedings of the Nutrition Society. 2014;73(1):47-56.
Du B, Tian H, Tian D, et al. Genetic polymorphisms of key enzymes in folate metabolism affect the efficacy of folate therapy in patients with hyperhomocysteinaemia. The British journal of nutrition. 2018;119(8):887-895.
Garcia-Minguillan CJ, Fernandez-Ballart JD, Ceruelo S, et al. Riboflavin status modifies the effects of methylenetetrahydrofolate reductase (MTHFR) and methionine synthase reductase (MTRR) polymorphisms on homocysteine. Genes Nutr. 2014;9(6):435.
Ding R, Lin S, Chen D. The association of cystathionine β synthase (CBS) T833C polymorphism and the risk of stroke: a meta-analysis. J Neurol Sci. 2012;312(1-2):26-30.
Bublil EM, Majtan T. Classical homocystinuria: From cystathionine beta-synthase deficiency to novel enzyme therapies. Biochimie. 2019.
Delchier N, Ringling C, Maingonnat JF, Rychlik M, Renard CM. Mechanisms of folate losses during processing: diffusion vs. heat degradation. Food Chem. 2014;157:439-447.
ter Borg S, Verlaan S, Hemsworth J, et al. Micronutrient intakes and potential inadequacies of community-dwelling older adults: a systematic review. The British journal of nutrition. 2015;113(8):1195-1206.
Sobczynska-Malefora A, Harrington DJ. Laboratory assessment of folate (vitamin B9) status. Journal of clinical pathology. 2018;71(11):949-956.
Baroni L, Bonetto C, Rizzo G, Bertola C, Caberlotto L, Bazzerla G. Association Between Cognitive Impairment and Vitamin B12, Folate, and Homocysteine Status in Elderly Adults: A Retrospective Study. J Alzheimers Dis. 2019;70(2):443-453.
Robinson N, Grabowski P, Rehman I. Alzheimer's disease pathogenesis: Is there a role for folate? Mech Ageing Dev. 2018;174:86-94.
Li Y, Huang T, Zheng Y, Muka T, Troup J, Hu FB. Folic Acid Supplementation and the Risk of Cardiovascular Diseases: A Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials. J Am Heart Assoc. 2016;5(8).
Enderami A, Zarghami M, Darvishi-Khezri H. The effects and potential mechanisms of folic acid on cognitive function: a comprehensive review. Neurol Sci. 2018;39(10):1667-1675.
Tian T, Yang KQ, Cui JG, Zhou LL, Zhou XL. Folic Acid Supplementation for Stroke Prevention in Patients With Cardiovascular Disease. The American journal of the medical sciences. 2017;354(4):379-387.
Wang WW, Wang XS, Zhang ZR, He JC, Xie CL. A Meta-Analysis of Folic Acid in Combination with Anti-Hypertension Drugs in Patients with Hypertension and Hyperhomocysteinemia. Frontiers in pharmacology. 2017;8:585.
Akbari M, Tabrizi R, Lankarani KB, et al. The Effects of Folate Supplementation on Diabetes Biomarkers Among Patients with Metabolic Diseases: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials. Hormone and metabolic research = Hormon- und Stoffwechselforschung = Hormones et metabolisme. 2018;50(2):93-105.
Tabrizi R, Lankarani KB, Akbari M, et al. The effects of folate supplementation on lipid profiles among patients with metabolic diseases: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Diabetes Metab Syndr. 2018;12(3):423-430.
GARD. MTHFR gene variant. NIH. rarediseases.info.nih.gov Web site. https://rarediseases.info.nih.gov/diseases/10953/mthfr-gene-mutation. Published 2019. Accessed 05/12/2020.
Scaglione F, Panzavolta G. Folate, folic acid and 5-methyltetrahydrofolate are not the same thing. Xenobiotica; the fate of foreign compounds in biological systems. 2014;44(5):480-488.
Servy E, Menezo Y. The Methylene Tetrahydrofolate Reductase (MTHFR) isoform challenge. High doses of folic acid are not a suitable option compared to 5 Methyltetrahydrofolate treatment. Clinical Obstetrics, Gynecology and Reproductive Medicine. 2017;3:1-5.
Prinz-Langenohl R, Brämswig S, Tobolski O, et al. [6S]-5-methyltetrahydrofolate increases plasma folate more effectively than folic acid in women with the homozygous or wild-type 677C-->T polymorphism of methylenetetrahydrofolate reductase. Br J Pharmacol. 2009;158(8):2014-2021.
Willems FF, Boers GH, Blom HJ, Aengevaeren WR, Verheugt FW. Pharmacokinetic study on the utilisation of 5-methyltetrahydrofolate and folic acid in patients with coronary artery disease. Br J Pharmacol. 2004;141(5):825-830.
Henderson AM, Aleliunas RE, Loh SP, et al. l-5-Methyltetrahydrofolate Supplementation Increases Blood Folate Concentrations to a Greater Extent than Folic Acid Supplementation in Malaysian Women. J Nutr. 2018;148(6):885-890.
Venn BJ, Green TJ, Moser R, Mann JI. Comparison of the effect of low-dose supplementation with L-5-methyltetrahydrofolate or folic acid on plasma homocysteine: a randomized placebo-controlled study. Am J Clin Nutr. 2003;77(3):658-662.
Lamers Y, Prinz-Langenohl R, Bramswig S, Pietrzik K. Red blood cell folate concentrations increase more after supplementation with [6S]-5-methyltetrahydrofolate than with folic acid in women of childbearing age. Am J Clin Nutr. 2006;84(1):156-161.
Cornet D, Clement A, Clement P, Menezo Y. High doses of folic acid induce a pseudo-methylenetetrahydrofolate syndrome. SAGE Open Med Case Rep. 2019;7:2050313x19850435.
Tafuri L, Servy E, Menezo Y. The hazards of excessive folic acid intake in MTHFR gene mutation carriers: An obstetric and gynecological perspective. Clinical Obstetrics, Gynecology and Reproductive Medicine. 2018;4:1-2.
Calderon-Ospina CA, Nava-Mesa MO. B Vitamins in the nervous system: Current knowledge of the biochemical modes of action and synergies of thiamine, pyridoxine, and cobalamin. CNS neuroscience & therapeutics. 2020;26(1):5-13.
Wolffenbuttel BHR, Wouters H, Heiner-Fokkema MR, van der Klauw MM. The Many Faces of Cobalamin (Vitamin B12) Deficiency. Mayo Clin Proc Innov Qual Outcomes. 2019;3(2):200-214.
Wang H, Li L, Qin LL, Song Y, Vidal-Alaball J, Liu TH. Oral vitamin B12 versus intramuscular vitamin B12 for vitamin B12 deficiency. The Cochrane database of systematic reviews. 2018;3:Cd004655.
Roman GC, Mancera-Paez O, Bernal C. Epigenetic Factors in Late-Onset Alzheimer's Disease: MTHFR and CTH Gene Polymorphisms, Metabolic Transsulfuration and Methylation Pathways, and B Vitamins. International journal of molecular sciences. 2019;20(2).
Obeid R, Heil SG, Verhoeven MMA, van den Heuvel E, de Groot L, Eussen S. Vitamin B12 Intake From Animal Foods, Biomarkers, and Health Aspects. Frontiers in nutrition. 2019;6:93.
NIH. National Institutes of Health. Vitamin B12 Level. US National Library of Medicine: Medline Plus. Available at https://medlineplus.gov/ency/article/003705.htm. Last update 1/19/2018. Accessed 01/25/2020. 2018.
Field MS, Stover PJ. Safety of folic acid. Ann N Y Acad Sci. 2018;1414(1):59-71.
Eussen SJ, de Groot LC, Clarke R, et al. Oral cyanocobalamin supplementation in older people with vitamin B12 deficiency: a dose-finding trial. Arch Intern Med. 2005;165(10):1167-1172.
Kennedy DO. B Vitamins and the Brain: Mechanisms, Dose and Efficacy--A Review. Nutrients. 2016;8(2):68.
Watson J, Lee M, Garcia-Casal MN. Consequences of Inadequate Intakes of Vitamin A, Vitamin B12, Vitamin D, Calcium, Iron, and Folate in Older Persons. Curr Geriatr Rep. 2018;7(2):103-113.
Pavlov CS, Damulin IV, Shulpekova YO, Andreev EA. Neurological disorders in vitamin B12 deficiency. Terapevticheskii arkhiv. 2019;91(4):122-129.
Parra M, Stahl S, Hellmann H. Vitamin B(6) and Its Role in Cell Metabolism and Physiology. Cells. 2018;7(7).
Jayedi A, Zargar MS. Intake of vitamin B6, folate, and vitamin B12 and risk of coronary heart disease: a systematic review and dose-response meta-analysis of prospective cohort studies. Crit Rev Food Sci Nutr. 2019;59(16):2697-2707.
Wilson MP, Plecko B, Mills PB, Clayton PT. Disorders affecting vitamin B6 metabolism. Journal of inherited metabolic disease. 2019;42(4):629-646.
Vrolijk MF, Opperhuizen A, Jansen E, Hageman GJ, Bast A, Haenen G. The vitamin B6 paradox: Supplementation with high concentrations of pyridoxine leads to decreased vitamin B6 function. Toxicol In Vitro. 2017;44:206-212.
Porter K, Hoey L, Hughes CF, Ward M, McNulty H. Causes, Consequences and Public Health Implications of Low B-Vitamin Status in Ageing. Nutrients. 2016;8(11).
Marashly ET, Bohlega SA. Riboflavin Has Neuroprotective Potential: Focus on Parkinson's Disease and Migraine. Frontiers in neurology. 2017;8:333.
Douaud G, Refsum H, de Jager CA, et al. Preventing Alzheimer's disease-related gray matter atrophy by B-vitamin treatment. Proc Natl Acad Sci U S A. 2013;110(23):9523-9528.
Mazza A, Cicero AF, Ramazzina E, et al. Nutraceutical approaches to homocysteine lowering in hypertensive subjects at low cardiovascular risk: a multicenter, randomized clinical trial. Journal of biological regulators and homeostatic agents. 2016;30(3):921-927.
Han L, Liu Y, Wang C, et al. Determinants of hyperhomocysteinemia in healthy and hypertensive subjects: A population-based study and systematic review. Clin Nutr. 2017;36(5):1215-1230.
Kose S, Sozlu S, Bolukbasi H, Unsal N, Gezmen-Karadag M. Obesity is associated with folate metabolism. International journal for vitamin and nutrition research Internationale Zeitschrift fur Vitamin- und Ernahrungsforschung Journal international de vitaminologie et de nutrition. 2019:1-12.
Zappacosta B, Mastroiacovo P, Persichilli S, et al. Homocysteine lowering by folate-rich diet or pharmacological supplementations in subjects with moderate hyperhomocysteinemia. Nutrients. 2013;5(5):1531-1543.
Gibson A, Woodside JV, Young IS, et al. Alcohol increases homocysteine and reduces B vitamin concentration in healthy male volunteers--a randomized, crossover intervention study. Qjm. 2008;101(11):881-887.
Kumar A, Palfrey HA, Pathak R, Kadowitz PJ, Gettys TW, Murthy SN. The metabolism and significance of homocysteine in nutrition and health. Nutrition & Metabolism. 2017;14(1):78.
Pawlak R. Is vitamin B12 deficiency a risk factor for cardiovascular disease in vegetarians? Am J Prev Med. 2015;48(6):e11-26.
Obersby D, Chappell DC, Dunnett A, Tsiami AA. Plasma total homocysteine status of vegetarians compared with omnivores: a systematic review and meta-analysis. The British journal of nutrition. 2013;109(5):785-794.
Foscolou A, Rallidis LS, Tsirebolos G, et al. The association between homocysteine levels, Mediterranean diet and cardiovascular disease: a case-control study. International journal of food sciences and nutrition. 2019;70(5):603-611.
Visekruna I, Rumbak I, Samarin IR, Keser I, Ranilovic J. Homocysteine Levels Show Significant Differences among Mediterranean Dietary Quality Index Variables Compared to Folate and Vitamin B(12) Status in Women. International journal for vitamin and nutrition research Internationale Zeitschrift fur Vitamin- und Ernahrungsforschung Journal international de vitaminologie et de nutrition. 2015;85(3-4):202-210.
Teixeira JA, Steluti J, Gorgulho BM, et al. Prudent dietary pattern influences homocysteine level more than folate, vitamin B12, and docosahexaenoic acid: a structural equation model approach. European journal of nutrition. 2019.
Maroto-Sanchez B, Lopez-Torres O, Palacios G, Gonzalez-Gross M. What do we know about homocysteine and exercise? A review from the literature. Clinical chemistry and laboratory medicine : CCLM / FESCC. 2016;54(10):1561-1577.
Maroto-Sanchez B, Lopez-Torres O, Valtuena J, et al. Rehydration during exercise prevents the increase of homocysteine concentrations. Amino Acids. 2019;51(2):193-204.
Deminice R, Ribeiro DF, Frajacomo FT. The Effects of Acute Exercise and Exercise Training on Plasma Homocysteine: A Meta-Analysis. PLoS One. 2016;11(3):e0151653.
Buckner SL, Loenneke JP, Loprinzi PD. Single and combined associations of accelerometer-assessed physical activity and muscle-strengthening activities on plasma homocysteine in a national sample. Clin Physiol Funct Imaging. 2017;37(6):669-674.
Alomari MA, Khabour OF, Gharaibeh MY, Qhatan RA. Effect of physical activity on levels of homocysteine, folate, and vitamin B12 in the elderly. The Physician and sportsmedicine. 2016;44(1):68-73.
Kuebler U, Linnebank M, Semmler A, et al. Plasma homocysteine levels increase following stress in older but not younger men. Psychoneuroendocrinology. 2013;38(8):1381-1387.
Chien LW, Chang HC, Liu CF. Effect of yoga on serum homocysteine and nitric oxide levels in adolescent women with and without dysmenorrhea. Journal of alternative and complementary medicine (New York, NY). 2013;19(1):20-23.
Ueland PM. Choline and betaine in health and disease. Journal of inherited metabolic disease. 2011;34(1):3-15.
Craig SA. Betaine in human nutrition. The American Journal of Clinical Nutrition. 2004;80(3):539-549.
Zeisel S. Choline, Other Methyl-Donors and Epigenetics. Nutrients. 2017;9(5).
Obeid R. The metabolic burden of methyl donor deficiency with focus on the betaine homocysteine methyltransferase pathway. Nutrients. 2013;5(9):3481-3495.
Lee JE, Jacques PF, Dougherty L, et al. Are dietary choline and betaine intakes determinants of total homocysteine concentration? Am J Clin Nutr. 2010;91(5):1303-1310.
Wallace TC, Fulgoni VL, 3rd. Assessment of Total Choline Intakes in the United States. J Am Coll Nutr. 2016;35(2):108-112.
Atkinson W, Slow S, Elmslie J, Lever M, Chambers ST, George PM. Dietary and supplementary betaine: effects on betaine and homocysteine concentrations in males. Nutr Metab Cardiovasc Dis. 2009;19(11):767-773.
Olthof MR, Verhoef P. Effects of betaine intake on plasma homocysteine concentrations and consequences for health. Curr Drug Metab. 2005;6(1):15-22.
Steenge GR, Verhoef P, Katan MB. Betaine supplementation lowers plasma homocysteine in healthy men and women. J Nutr. 2003;133(5):1291-1295.
Jakubowski H, Glowacki R. Chemical biology of homocysteine thiolactone and related metabolites. Advances in clinical chemistry. 2011;55:81-103.
Cholewa JM, Wyszczelska-Rokiel M, Glowacki R, et al. Effects of betaine on body composition, performance, and homocysteine thiolactone. Journal of the International Society of Sports Nutrition. 2013;10(1):39.
Guasch-Ferre M, Hu FB, Ruiz-Canela M, et al. Plasma Metabolites From Choline Pathway and Risk of Cardiovascular Disease in the PREDIMED (Prevention With Mediterranean Diet) Study. J Am Heart Assoc. 2017;6(11).
Meyer KA, Shea JW. Dietary Choline and Betaine and Risk of CVD: A Systematic Review and Meta-Analysis of Prospective Studies. Nutrients. 2017;9(7).
Dawson SL, Bowe SJ, Crowe TC. A combination of omega-3 fatty acids, folic acid and B-group vitamins is superior at lowering homocysteine than omega-3 alone: A meta-analysis. Nutr Res. 2016;36(6):499-508.
Jerneren F, Cederholm T, Refsum H, et al. Homocysteine Status Modifies the Treatment Effect of Omega-3 Fatty Acids on Cognition in a Randomized Clinical Trial in Mild to Moderate Alzheimer's Disease: The OmegAD Study. J Alzheimers Dis. 2019;69(1):189-197.
Hooper C, De Souto Barreto P, Coley N, et al. Cross-Sectional Associations of Total Plasma Homocysteine with Cortical beta-Amyloid Independently and as a Function of Omega 3 Polyunsaturated Fatty Acid Status in Older Adults at Risk of Dementia. The journal of nutrition, health & aging. 2017;21(10):1075-1080.
Jerneren F, Elshorbagy AK, Oulhaj A, Smith SM, Refsum H, Smith AD. Brain atrophy in cognitively impaired elderly: the importance of long-chain omega-3 fatty acids and B vitamin status in a randomized controlled trial. Am J Clin Nutr. 2015;102(1):215-221.
Oulhaj A, Jerneren F, Refsum H, Smith AD, de Jager CA. Omega-3 Fatty Acid Status Enhances the Prevention of Cognitive Decline by B Vitamins in Mild Cognitive Impairment. J Alzheimers Dis. 2016;50(2):547-557.
Aydin AF, Kondakci G, Hatipoglu S, Dogru-Abbasoglu S, Uysal M. N-Acetylcysteine supplementation decreased brain lipid and protein oxidations produced by experimental homocysteine thiolactone exposure: Relevance to neurodegeneration. Pathophysiology : the official journal of the International Society for Pathophysiology. 2018;25(2):125-129.
Kondakci G, Aydin AF, Dogru-Abbasoglu S, Uysal M. The effect of N-acetylcysteine supplementation on serum homocysteine levels and hepatic and renal oxidative stress in homocysteine thiolactone-treated rats. Arch Physiol Biochem. 2017;123(2):128-133.
Yilmaz H, Sahin S, Sayar N, et al. Effects of folic acid and N-acetylcysteine on plasma homocysteine levels and endothelial function in patients with coronary artery disease. Acta cardiologica. 2007;62(6):579-585.
Hildebrandt W, Sauer R, Bonaterra G, Dugi KA, Edler L, Kinscherf R. Oral N-acetylcysteine reduces plasma homocysteine concentrations regardless of lipid or smoking status. Am J Clin Nutr. 2015;102(5):1014-1024.
Shankle WR, Hara J, Barrentine LW, Curole MV. CerefolinNAC Therapy of Hyperhomocysteinemia Delays Cortical and White Matter Atrophy in Alzheimer's Disease and Cerebrovascular Disease. J Alzheimers Dis. 2016;54(3):1073-1084.
Schaffer S, Kim HW. Effects and Mechanisms of Taurine as a Therapeutic Agent. Biomolecules & therapeutics. 2018;26(3):225-241.
Jakaria M, Azam S, Haque ME, et al. Taurine and its analogs in neurological disorders: Focus on therapeutic potential and molecular mechanisms. Redox biology. 2019;24:101223.
Zulli A, Lau E, Wijaya BP, et al. High dietary taurine reduces apoptosis and atherosclerosis in the left main coronary artery: association with reduced CCAAT/enhancer binding protein homologous protein and total plasma homocysteine but not lipidemia. Hypertension. 2009;53(6):1017-1022.
Nonaka H, Tsujino T, Watari Y, Emoto N, Yokoyama M. Taurine prevents the decrease in expression and secretion of extracellular superoxide dismutase induced by homocysteine: amelioration of homocysteine-induced endoplasmic reticulum stress by taurine. Circulation. 2001;104(10):1165-1170.
Zhang Z, Zhao L, Zhou Y, et al. Taurine ameliorated homocysteine-induced H9C2 cardiomyocyte apoptosis by modulating endoplasmic reticulum stress. Apoptosis. 2017;22(5):647-661.
Ahn CS. Effect of taurine supplementation on plasma homocysteine levels of the middle-aged Korean women. Adv Exp Med Biol. 2009;643:415-422.
an Hove JLK, Freehauf CL, Ficicioglu C, et al. Biomarkers of oxidative stress, inflammation, and vascular dysfunction in inherited cystathionine beta-synthase deficient homocystinuria and the impact of taurine treatment in a phase 1/2 human clinical trial. Journal of inherited metabolic disease. 2019;42(3):424-437.
Bhatia P, Singh N. Homocysteine excess: delineating the possible mechanism of neurotoxicity and depression. Fundamental & clinical pharmacology. 2015;29(6):522-528.
Papakostas GI, Cassiello CF, Iovieno N. Folates and S-adenosylmethionine for major depressive disorder. Can J Psychiatry. 2012;57(7):406-413.
Karas Kuzelicki N. S-Adenosyl Methionine in the Therapy of Depression and Other Psychiatric Disorders. Drug Dev Res. 2016;77(7):346-356.
Anderson S, Panka J, Rakobitsch R, Tyre K, Pulliam K. Anxiety and Methylenetetrahydrofolate Reductase Mutation Treated With S-Adenosyl Methionine and Methylated B Vitamins. Integrative medicine (Encinitas, Calif). 2016;15(2):48-52.
Mischoulon D, Alpert JE, Arning E, Bottiglieri T, Fava M, Papakostas GI. Bioavailability of S-adenosyl methionine and impact on response in a randomized, double-blind, placebo-controlled trial in major depressive disorder. The Journal of clinical psychiatry. 2012;73(6):843-848.
Zhao L, Hu M, Yang L, et al. Quantitative Association Between Serum/Dietary Magnesium and Cardiovascular Disease/Coronary Heart Disease Risk: A Dose-Response Meta-analysis of Prospective Cohort Studies. Journal of cardiovascular pharmacology. 2019;74(6):516-527.
Rosique-Esteban N, Guasch-Ferre M, Hernandez-Alonso P, Salas-Salvado J. Dietary Magnesium and Cardiovascular Disease: A Review with Emphasis in Epidemiological Studies. Nutrients. 2018;10(2).
Kirkland AE, Sarlo GL, Holton KF. The Role of Magnesium in Neurological Disorders. Nutrients. 2018;10(6).
Li W, Zheng T, Wang J, Altura BT, Altura BM. Extracellular magnesium regulates effects of vitamin B6, B12 and folate on homocysteinemia-induced depletion of intracellular free magnesium ions in canine cerebral vascular smooth muscle cells: possible relationship to [Ca2+]i, atherogenesis and stroke. Neurosci Lett. 1999;274(2):83-86.
Guo H, Lee JD, Uzui H, et al. Effects of folic acid and magnesium on the production of homocysteine-induced extracellular matrix metalloproteinase-2 in cultured rat vascular smooth muscle cells. Circulation journal : official journal of the Japanese Circulation Society. 2006;70(1):141-146.
Soni CV, Tyagi SC, Todnem ND, et al. Hyperhomocysteinemia Alters Sinoatrial and Atrioventricular Nodal Function: Role of Magnesium in Attenuating These Effects. Cell Biochem Biophys. 2016;74(1):59-65.