Αλκοόλ: Μείωση των κινδύνων

Αυτό το πρωτόκολλο δεν αφορά τη μείωση των επιβλαβών επιπτώσεων της χρόνιας, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Καμία διατροφική παρέμβαση δεν μπορεί να εξαλείψει τους κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με τη μακροπρόθεσμη υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Αντίθετα, αυτό το πρωτόκολλο αποσκοπεί στην παροχή στρατηγικών που ενδέχεται να ελαχιστοποιήσουν ορισμένες από τις κακές επιπτώσεις (δηλαδή, απόλυση) που προκύπτουν από μεμονωμένες περιπτώσεις υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ.

Τα συμπτώματα απόλυσης οφείλονται συνήθως στην υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, τον πιο συνηθισμένο τύπο κατάχρησης αλκοόλ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πονοκέφαλο, ναυτία, κόπωση και αυξημένη ευαισθησία στο φως και τον θόρυβο.

Τα καλά νέα είναι ότι αρκετές ολοκληρωμένες παρεμβάσεις, όπως εκχύλισμα γαρίφαλου, Ν-ακετυλοκυστεΐνη και γλουταθειόνη μπορεί να διευκολύνουν την αποτοξίνωση αλκοόλ και να βοηθήσουν τα συστήματα υποστήριξης που διαταράσσονται από τη βραχυπρόθεσμη κατανάλωση αλκοόλ.

Μεταβολισμός αλκοόλ

• Τα περισσότερα αλκοόλ (περίπου 80%) περνούν στο λεπτό έντερο και απορροφάται γρήγορα στο αίμα.
• Η απορροφούμενη αλκοόλη μετατρέπεται κυρίως σε ακεταλδεΰδη, κυρίως στο ήπαρ, από ένζυμα που ονομάζονται αλκοόλες αφυδρογονάσες.
• Η ακεταλδεΰδη είναι μια τοξίνη και καρκινογόνο που μπορούν να προκαλέσουν ναυτία, έμετο, πονοκέφαλο και κόπωση.
• Το μεγαλύτερο μέρος της ακεταλδεΰδης που παράγεται από αλκοόλη μετατρέπεται από το ένζυμο αφυδρογονάση αλδεϋδης σε οξικό, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή ενέργειας σε όλο το σώμα.

Ελαχιστοποίηση του κινδύνου απόπτωσης

• Πιείτε μέτρια και αργά. Περιορίστε την πρόσληψη όχι περισσότερο από τρία ποτά μια δεδομένη ημέρα για τις γυναίκες ή τέσσερα ποτά μια δεδομένη ημέρα για τους άνδρες, και όχι περισσότερο από επτά ποτά την εβδομάδα για τις γυναίκες ή 14 την εβδομάδα για τους άνδρες.
• Τρώω. Η τροφή στο στομάχι μειώνει την απορρόφηση αλκοόλ.
• Πίνω τσάι. Το μαύρο τσάι διεγείρει το ένζυμο που διασπά την ακεταλδεΰδη, ενώ το πράσινο τσάι προάγει τη διάσπαση του αλκοόλ.
• Πίνουν νερό. Το πόσιμο νερό μπορεί να μειώσει τον ρυθμό ή πόση κατανάλωση αλκοόλ, ενώ το ανθρακούχο νερό μπορεί να ενθαρρύνει τη διάσπαση της ακεταλδεΰδης.
• Λάβετε υπόψη τις ιδιότητες των διαφόρων αλκοολούχων ποτών. Η βότκα δεν έχει σχεδόν καθόλου συγγενή, μόρια που παράγονται κατά τη ζύμωση και απόσταξη, και μπορεί να προκαλέσει λιγότερο σοβαρά συμπτώματα απόλυσης από το υψηλότερο πνεύμα συγγενούς, το μπέρμπον. Η μπύρα και το κρασί μπορεί να έχουν λιγότερα τοξικά αποτελέσματα από τα οινοπνευματώδη.

Εισαγωγή

Η υπερβολική πρόσληψη αλκοόλ είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου που μπορεί να προληφθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες (O'Keefe 2014; Liang 2014). Η κατάχρηση οινοπνεύματος συνδέεται με πολλούς κινδύνους για την υγεία, όπως καρδιακές, ηπατικές και παγκρεατικές παθήσεις. πνευμονία; νευρολογική και γνωστική δυσλειτουργία. Καρκίνος; ψυχολογικές διαταραχές και τραυματισμούς (Shield 2013; Kruman 2014; Federico 2015; Traphagen 2015).

Αυτό το πρωτόκολλο δεν αφορά τη μείωση των επιβλαβών επιπτώσεων της χρόνιας, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Καμία διατροφική παρέμβαση δεν μπορεί να εξαλείψει τους κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με τη μακροπρόθεσμη υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Αντίθετα, αυτό το πρωτόκολλο αποσκοπεί στην παροχή στρατηγικών που ενδέχεται να ελαχιστοποιήσουν ορισμένες από τις κακές επιπτώσεις (δηλαδή, απόλυση) που προκύπτουν από μεμονωμένες περιπτώσεις υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Οι αναγνώστες που επιθυμούν να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης χρόνιων προβλημάτων υγείας λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις οδηγίες για την κατανάλωση αλκοόλ χαμηλού κινδύνου που δημοσιεύονται από το Εθνικό Ινστιτούτο για την κατάχρηση αλκοόλ και τον αλκοολισμό, οι οποίες έχουν ως εξής: (NIH 2016).

Τα συμπτώματα απόλυσης οφείλονται συνήθως στην υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, τον πιο συνηθισμένο τύπο κατάχρησης αλκοόλ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ είναι όταν ένας άντρας καταναλώνει πέντε ή περισσότερα ποτά ή μια γυναίκα καταναλώνει τέσσερα ή περισσότερα ποτά, εντός περίπου δύο ωρών (CDC 2015). Οι βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ κυμαίνονται από ήπια συμπτώματα απόλυσης έως απειλητική για τη ζωή δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος (NIH 2015), ανισορροπία ηλεκτρολυτών και θάνατο (Allison 2014; Erath 1996). Η εμπειρία συχνών πονοκέφαλων αυξάνει την πιθανότητα διάγνωσης με διαταραχή χρήσης αλκοόλ στο μέλλον (Piasecki 2005; Piasecki 2010).

Το hangover χαρακτηρίζεται από συμπτώματα όπως πονοκέφαλο, ναυτία, κόπωση, κακή συγκέντρωση, διαταραχή της διάθεσης και αυξημένη ευαισθησία στο φως και τον θόρυβο (Mayo Clinic 2014). Οξειδωτικός τραυματισμός ιστού και φλεγμονή πιστεύεται ότι είναι σημαντικοί παράγοντες για τις βραχυπρόθεσμες συνέπειες της τοξικομανίας από το αλκοόλ (Penning 2010; Verster 2008; Min 2010) καθώς και τα μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη χρόνια κατάχρηση αλκοόλ (Gonzalez-Reimers 2014; Kawaratani 2013; Ceron 2014).

Τα καλά νέα είναι ότι πολλές ολοκληρωμένες παρεμβάσεις μπορούν να διευκολύνουν την αποτοξίνωση αλκοόλ και να βοηθήσουν στην υποστήριξη της υγιούς λειτουργίας των φυσιολογικών συστημάτων που διαταράσσονται από τη βραχυπρόθεσμη κατανάλωση αλκοόλ.

Η συμπλήρωση με θρεπτικά συστατικά που εξαντλούνται μέσω της χρήσης αλκοόλ όπως οι βιταμίνες Β (Said 2011), το σελήνιο (Ojeda 2015) και η βιταμίνη Ε (Kaur 2010) είναι μια προσέγγιση για τον περιορισμό των συμπτωμάτων απόλυσης. Άλλοι φυσικοί παράγοντες, όπως το εκχύλισμα γαρίφαλου (Issac 2015), η Ν-ακετυλοκυστεΐνη (Leung 2015), το εκχύλισμα σπόρων σταφυλιών (Bak 2016) και η ρεσβερατρόλη (Chen 2016) μπορεί να ασκήσουν ευεργετικά αποτελέσματα μειώνοντας την οξειδωτική και φλεγμονώδη βλάβη των ιστών. Πρόσθετες παρεμβάσεις που μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη των συμπτωμάτων απόλυσης περιλαμβάνουν φυτικές θεραπείες όπως γαϊδουράγκαθο (Vargas-Mendoza 2014) καθώς και θρεπτικά συστατικά που διευκολύνουν το μεταβολισμό του αλκοόλ όπως η γλουταθειόνη (Lee 2009). Μια μοναδική ένωση που εξάγεται από σόγια που ονομάζεται Πολυενυλοφωσφατιδυλοχολίνη (PPC) μπορεί να βοηθήσει στην προστασία του ήπατος από βλάβες (Gundermann 2011). Τέλος, τα συμπληρωματικά προβιοτικά μπορούν να βοηθήσουν στην αντιστροφή της αρνητικής επίδρασης του αλκοόλ στο εντερικό μικροβιοκτόνο (Engen 2015; Bhattacharyya 2014) και να αντισταθμίσουν ορισμένες από τις τοξικές επιδράσεις του αλκοόλ στα γαστρεντερικά κύτταρα.

Σε αυτό το πρωτόκολλο, θα μάθετε πώς το σώμα μεταβολίζει το αλκοόλ και πώς η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να επηρεάσει τα συστήματα που είναι υπεύθυνα για αυτό, οδηγώντας σε τοξικότητα. Θα μάθετε για τους τρόπους με τους οποίους η κατανάλωση αλκοόλ οδηγεί σε συμπτώματα απόλυσης και πώς οι επιλογές τρόπου ζωής και οι στοχευμένες ενοποιητικές παρεμβάσεις μπορούν να βοηθήσουν στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου απόλυσης. Θα διαβάσετε επίσης για τον κίνδυνο για την υγεία του ήπατος που προκαλείται από το συνηθισμένο λάθος της λήψης φαρμάκων για τον πόνο χωρίς ακεταμινοφαίνη (το δραστικό συστατικό στην Tylenol) λίγο μετά την κατανάλωση αλκοόλ και πώς η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να επιδεινώσει ορισμένους από τους κινδύνους για την υγεία σχετίζεται με διαβήτη.

Ιστορικό

Το hangover είναι το αποτέλεσμα ενός επεισοδίου υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ (Mayo Clinic 2014). Σε κάθε περίσταση που συνεπάγεται κατανάλωση αλκοόλ, ο κίνδυνος απόλυσης και άλλων προβλημάτων αυξάνεται με κάθε διαδοχικό ποτό (Gruenewald 2015).

Τα συμπτώματα hangover συνήθως κορυφώνονται όταν το επίπεδο αλκοόλ στο αίμα μειώνεται στο μηδέν και μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από 24 ώρες (Verster 2008). Τα συγκεκριμένα συμπτώματα και η σοβαρότητά τους εξαρτώνται από την ποσότητα αλκοόλ που καταναλώνεται και από τα ατομικά χαρακτηριστικά (Slutske 2014; Mayo Clinic 2014). Μερικά από τα πολλά συμπτώματα που μπορεί να παρουσιαστούν κατά τη διάρκεια του hangover περιλαμβάνουν (Verster 2008; Penning 2012; Mayo Clinic 2014):

Ένα hangover μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την κανονική λειτουργική ικανότητα. Τόσο οι χρόνοι προσοχής όσο και οι αντιδράσεις μειώνονται κατά τη διάρκεια του hangover, γεγονός που μπορεί να αυξήσει τους κινδύνους που σχετίζονται με εργασίες που απαιτούν επαγρύπνηση, όπως η οδήγηση (Howland 2010; Penning 2012). Τα στοιχεία από μια μελέτη δείχνουν ότι η ψυχική λειτουργία δεν είναι καλύτερη, και πιθανώς χειρότερη, κατά τη διάρκεια της απόλυσης από ό, τι κατά τη διάρκεια της δηλητηρίασης (McKinney 2012). Σε ένα τεστ προσομοίωσης οδήγησης, η απόδοση της οδήγησης μειώθηκε σημαντικά το πρωί μετά από ένα βράδυ έντονης κατανάλωσης σε σύγκριση με το πρωί μετά από μη κατανάλωση αλκοόλ, με περισσότερες απώλειες προσοχής και μεγαλύτερη δυσκολία συγκέντρωσης και ο μικρότερος χρόνος ύπνου συσχετίστηκε με μεγαλύτερο αριθμό προσοχής λήγει (Verster 2014).

Μεταβολισμός αλκοόλ

Όταν το αλκοόλ (αιθανόλη) καταναλώνεται, μερικά απορροφώνται μέσω της στομαχικής επένδυσης και μερικά διασπώνται από ένζυμα στο στομάχι, αλλά τα περισσότερα (περίπου 80%) περνούν στο λεπτό έντερο και απορροφάται γρήγορα στο αίμα. Η παρουσία τροφής στο στομάχι επιβραδύνει τη διέλευση στο λεπτό έντερο, καθυστερώντας την απορρόφηση. Από την άλλη πλευρά, όταν το στομάχι είναι άδειο, το αλκοόλ κινείται γρήγορα στο έντερο και απορροφάται στο αίμα (Cederbaum 2012; Paton 2005; Manzo-Avalos 2010).

Το απορροφημένο αλκοόλ ταξιδεύει σε όργανα και ιστούς μέσω του αίματος και τα περισσότερα μετατρέπονται σε ακεταλδεΰδη, κυρίως στο ήπαρ, από μια οικογένεια ενζύμων που ονομάζονται αλκοόλες αφυδρογονάσες. Η ακεταλδεΰδη είναι μια τοξίνη και καρκινογόνο που μπορούν να προκαλέσουν ναυτία, έμετο, πονοκέφαλο και κόπωση (Wang, Li 2016). Η περισσότερη ακεταλδεΰδη που παράγεται από αλκοόλη μετατρέπεται από το ένζυμο αφυδρογενάση αλδεΰδης σε οξική ουσία, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή κυτταρικής ενέργειας σε ιστούς σε όλο το σώμα (Cederbaum 2012), καθιστώντας το αλκοόλ μια πλούσια πηγή κενών θερμίδων - περίπου 7 κιλο θερμίδες ανά γραμμάριο (Tayie 2016 ). Άτομα με γενετική παραλλαγή που περιορίζει την παραγωγή της αφυδρογονάσης της αλδεΰδης έχει βρεθεί ότι είναι πιο ευαίσθητα στην απόλυση, υποδηλώνοντας πιθανό ρόλο για την ακεταλδεϋδη ως συνεισφέροντας στα συμπτώματα της απόλυσης (Wall 2000; Yokoyama 2005).

Πώς το αλκοόλ προκαλεί συμπτώματα απόλυσης

Οι συγκεκριμένοι μηχανισμοί που προκαλούν την εμφάνιση συμπτωμάτων απόλυσης δεν είναι πλήρως κατανοητοί, αν και μια σημαντική ένδειξη είναι ότι τα συμπτώματα παραμένουν αφού το ίδιο το αλκοόλ δεν κυκλοφορεί πλέον. Έτσι, υπολειμματικές επιδράσεις όπως φλεγμονή, αλλοιωμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και οξειδωτική βλάβη φαίνεται να είναι βασικοί παράγοντες για την απόλυση, καθώς και άλλες συστηματικές επιπτώσεις της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ (Penning 2010; McCarty 2013; Verster 2008; Gonzalez-Reimers 2014).

Φλεγμονή

Εκτός από την άσκηση άμεσης τοξικότητας στα γαστρεντερικά κύτταρα, το αλκοόλ προκαλεί αύξηση της διαπερατότητας της εντερικής επένδυσης, η οποία επιτρέπει στις τοξίνες που υπάρχουν στο έντερο (ενδοτοξίνη) να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτό προκαλεί φλεγμονώδη ανοσοαπόκριση με επιδράσεις σε όλο το σώμα (Gonzalez-Reimers 2014; Kawaratani 2013). Τα στοιχεία από την έρευνα σε ζώα δείχνουν ότι ο συνδυασμός αλκοόλ και ενδοτοξίνης μπορεί γρήγορα να αυξήσει τα επίπεδα φλεγμονωδών κυτοκινών στο αίμα, στο ήπαρ και στον εγκέφαλο (Gonzalez-Reimers 2014). Η δράση αυτών των κυτοκινών στο κεντρικό νευρικό σύστημα έχει συνδεθεί με συμπτώματα που μοιάζουν με απόλυση σε ζωικά μοντέλα (Dantzer 2007).

Το αλκοόλ μπορεί να συμβάλει περαιτέρω στη φλεγμονή διεγείροντας τη δραστηριότητα των ενζύμων που επιταχύνουν την παραγωγή φλεγμονωδών προσταγλανδινών. Επιπλέον, τα οξειδωτικά ένζυμα που προκαλούνται από το αλκοόλ δημιουργούν αυξημένα επίπεδα ελεύθερων ριζών (Gonzalez-Reimers 2014). Σε συνδυασμό με τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται κατά τον μεταβολισμό του αλκοόλ, αυτό το υψηλό οξειδωτικό φορτίο συμβάλλει στον φαύλο κύκλο των κυτταρικών τραυματισμών και της φλεγμονώδους σηματοδότησης (Kawaratani 2013; McCarty 2013; Biswas 2016), το οποίο μπορεί να συμβάλει τόσο στις οξείες όσο και στις χρόνιες συνέπειες της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ (McCarty 2013).

Άλλες θεωρίες

Παρόλο που η δημοφιλής σοφία υποστηρίζει ότι η αφυδάτωση είναι ένας σημαντικός συντελεστής στο hangover, η έρευνα απέτυχε να βρει μια σχέση μεταξύ των δεικτών αφυδάτωσης και της σοβαρότητας του hangover (Penning 2010). Ομοίως, ενώ πολλοί άνθρωποι υποπτεύονται ότι η υπογλυκαιμία που προκαλείται από αλκοόλ οδηγεί σε απόλυση, οι αλλαγές στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα κατά τη λήψη αλκοόλ επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες και περιστάσεις και μια σχέση μεταξύ της υπογλυκαιμίας και της απόλυσης δεν έχει επιβεβαιωθεί κλινικά (Prat 2009). Μια άλλη υπόθεση που περιμένει την εξερεύνηση υποδηλώνει ότι τα γνωστικά και ψυχο-συναισθηματικά συμπτώματα της απόλυσης σχετίζονται με διαταραχή στα συστήματα νευροδιαβιβαστών που προκαλούνται από μια οξεία μορφή απόσυρσης αλκοόλ (Prat 2009; Piasecki 2010; Costardi 2015).

Μια ομάδα ενώσεων που βρέθηκαν σε αλκοολούχα ποτά, που ονομάζονται συγγενείς ουσίες, έχει προταθεί να συμβάλει στα συμπτώματα απόλυσης. Οι συγγενείς ουσίες είναι μόρια που παράγονται κατά τη ζύμωση και απόσταξη ή προστίθενται στο αλκοόλ για να ενισχύσουν τη γεύση, το άρωμα και το χρώμα. Παρουσιάζονται ευρέως σε αλκοολούχα ποτά σε πολύ μικρές ποσότητες, με πιο σκούρα οινοπνευματώδη ποτά και κόκκινο κρασί που περιέχουν γενικά περισσότερα συγγενή παρά από ελαφρύτερα αλκοολούχα ποτά, λευκό κρασί και μπύρα (Verster 2008; Prat 2009). Ορισμένοι συγγενείς και οι μεταβολίτες τους φαίνεται να δρουν ως τοξίνες (Prat 2009; Rohsenow, Howland 2010; Verster 2008). Αν και η πιθανή σχέση μεταξύ συγγενών και hangover δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητή, η κατανάλωση αλκοόλης υψηλής περιεκτικότητας σε συγγενείς ουσίες, σε σύγκριση με την αλκοόλη χαμηλής περιεκτικότητας σε συγγενείς ουσίες, έχει συσχετιστεί με αυξημένη σοβαρότητα του hangover σε διάφορες προκαταρκτικές μελέτες. Παρ 'όλα αυτά, οι πονοκέφαλοι μπορεί να προκύψουν από υπερβολική πρόσληψη οποιουδήποτε αλκοόλ, ανεξάρτητα από το περιεχόμενό του σε συγγενείς ουσίες (Verster 2008; Prat 2009).

Είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι οι ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης (συνήθως θεραπεία για παχυσαρκία) μπορεί να έχουν μεταβάλει το μεταβολισμό του αλκοόλ, με ταχύτερη απορρόφηση και βραδύτερο μεταβολισμό. Αυτοί οι ασθενείς πιστεύεται ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης διαταραχής χρήσης αλκοόλ (Wee 2014), και θα μπορούσαν ενδεχομένως να έχουν περισσότερες πιθανότητες να υποστούν απόλυση.

Αλκοόλ και διαβήτης

Τα χαμηλά επίπεδα κατανάλωσης αλκοόλ φαίνεται να προστατεύουν από τον διαβήτη, αλλά η κατανάλωση υψηλών επιπέδων αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη και τις επιπλοκές του (Steiner 2015; Zhou 2016; Munukutla 2016). Ο τύπος αλκοόλ που καταναλώνεται μπορεί επίσης να είναι σημαντικός, καθώς η μπύρα και το κρασί έχουν βρεθεί ότι σχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο διαβήτη. Συγκεκριμένα φυτοχημικά στην μπύρα και το κρασί, συμπεριλαμβανομένων των πολυφαινολών, μπορεί να εξηγήσουν μέρος αυτής της μείωσης του κινδύνου. Τα φαινομενικά θετικά αποτελέσματα της χαμηλής και μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ στον κίνδυνο διαβήτη και επιπλοκές μπορεί να οφείλονται στη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και στην αυξημένη αντιφλεγμονώδη δραστηριότητα (Zhou 2016).

Η βαριά πρόσληψη αλκοόλ, αντιστρόφως, έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τα επίπεδα φλεγμονωδών δεικτών και προκαλεί επιδείνωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Μπορεί επίσης να προκαλέσει μείωση της έκκρισης ινσουλίνης λόγω βλάβης του παγκρέατος (Zhou 2016). Μια τακτική συνήθεια κατανάλωσης περίπου τεσσάρων αλκοολούχων ποτών (50-60 γραμμάρια αλκοόλ) την ημέρα έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη (Steiner 2015) και μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα επιπλοκών στους διαβητικούς. Οι διαβητικοί που πίνουν υπερβολικά αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακής νόσου και καρδιακής προσβολής, νεφρικής νόσου και νεφρικής ανεπάρκειας και κίρρωσης (Munukutla 2016).  

Οι Κίνδυνοι Συνδυασμού Αλκοόλ με ΜΣΑΦ ή Ακεταμινοφαίνη

Ορισμένες θεραπείες χωρίς συνταγή που χρησιμοποιούνται συχνά για την ανακούφιση ορισμένων συμπτωμάτων απόλυσης, όπως η ακεταμινοφαίνη (Tylenol), η ιβουπροφαίνη ή η ασπιρίνη, μπορεί να αυξήσουν τις αρνητικές επιδράσεις του αλκοόλ. Το αλκοόλ και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) όπως η ασπιρίνη και η ιβουπροφαίνη ερεθίζουν τη γαστρική επένδυση και μπορούν να προκαλέσουν γαστρεντερική αιμορραγία και ο κίνδυνος αιμορραγίας επιδεινώνεται όταν χρησιμοποιούνται μαζί (Moore 2015).

Σε μια μελέτη, ο κίνδυνος γαστρεντερικής αιμορραγίας ήταν 2,7 φορές υψηλότερος σε άτομα που έπαιρναν τακτικά οποιαδήποτε δόση ιβουπροφαίνης και έπιναν οποιαδήποτε ποσότητα αλκοόλ την εβδομάδα πριν από το επεισόδιο αιμορραγίας. Η συνδυασμένη επίδραση του αλκοόλ και της ασπιρίνης ήταν ακόμη πιο δραματική: Σε εκείνους που χρησιμοποίησαν ασπιρίνη τουλάχιστον κάθε δεύτερη μέρα σε δόσεις 325 mg ημερησίως ή χαμηλότερες, ο κίνδυνος γαστρεντερικής αιμορραγίας ήταν 2,8 φορές υψηλότερος εάν έπιναν οποιαδήποτε ποσότητα αλκοόλ και Σε όσους χρησιμοποίησαν περισσότερα από 325 mg ημερησίως ασπιρίνης, η χρήση αλκοόλ αύξησε τον κίνδυνο 7 φορές (Kaufman 1999).  

Η ακεταμινοφαίνη είναι ένα αναλγητικό που προτιμάται συχνά από τα ΜΣΑΦ λόγω της σχετικής ασφάλειάς του σε σχέση με τη γαστρεντερική αιμορραγία (ACG 2016). Λόγω του υψηλού δυναμικού τοξικότητας στο ήπαρ, ωστόσο, δεν είναι ασφαλές όταν συνδυάζεται με αλκοόλ (Mayo Clinic 2014; UMMC 2015; Suzuki 2009). Επιπλέον, η ακεταμινοφαίνη έχει αποδειχθεί ότι παρεμβαίνει στον μεταβολισμό του αλκοόλ (Lee, Liao 2013) και μπορεί να συμβάλει στη μεγαλύτερη ευαισθησία στο αλκοόλ.

ΘΡΕΠΤΙΚΕΣ ουσιες

Βιταμίνες Β

Ο χρόνιος αλκοολισμός προκαλεί μειωμένη απορρόφηση βιταμινών Β και είναι γνωστό ότι προκαλεί ανεπάρκεια βιταμίνης Β1 (θειαμίνη), η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά νευρολογικά και καρδιαγγειακά προβλήματα (Ημέρα 2013; Portari 2013; Said 2011). Η βενζοτιναμίνη είναι μια συνθετική, λιποδιαλυτή μορφή θειαμίνης που βρέθηκε να έχει υψηλότερη βιοδιαθεσιμότητα από τα υδατοδιαλυτά συμπληρώματα θειαμίνης στον άνθρωπο (Xie 2014; Park 2016; AMR 2006a). Στην έρευνα σε ζώα, η βενζοτιναμίνη ήταν πιο αποτελεσματική από τη θειαμίνη στην αύξηση των επιπέδων θειαμίνης μετά από οξεία δηλητηρίαση από αλκοόλ (Portari 2013; AMR 2006b). Μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή οκτώ εβδομάδων σε 84 ασθενείς με σοβαρή αλκοολική πολυνευροπάθεια διαπίστωσε ότι η θεραπεία με 320 mg βενζοτιναμίνης την ημέρα για τέσσερις εβδομάδες ακολουθούμενη από 120 mg την ημέρα για τέσσερις εβδομάδες βελτίωσε τα συμπτώματα της νευροπάθειας (Woelk 1998; AMR 2006a).  Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι η θεραπεία με βενζοταμίνη μείωσε την ψυχιατρική δυσφορία σε άνδρες με μακροχρόνια σοβαρή διαταραχή χρήσης αλκοόλ (Manzardo 2015).

Η νικοτιναμίδη ριβοσίδη είναι μια μορφή βιταμίνης Β3 που δρα ως πρόδρομος του νικοτιναμιδίου νικοτιναμίδης αδενίνης, NAD +, απαραίτητος συμπαράγοντας για πολλές μεταβολικές διεργασίες (Chi 2013; Trammell 2016). Η εξάντληση του NAD + στο μεταβολισμό του αλκοόλ, με αποτέλεσμα χαμηλότερη αναλογία NAD + / NADH, έχει προταθεί ότι συμβάλλει στην τοξικότητα του αλκοόλ (Cederbaum 2012). Η συμπλήρωση με ριβοσίδη νικοτιναμίδης έχει βρεθεί ότι αυξάνει τις συγκεντρώσεις NAD + στο αίμα στον άνθρωπο (Trammell 2016) και έχει δείξει νευροπροστατευτική δράση σε μελέτες σε ζώα (Chi 2013).

Η βιταμίνη Β6 και οι σχετικές ενώσεις μπορεί επίσης να αντισταθμίσουν ορισμένες από τις αρνητικές επιπτώσεις της κατανάλωσης αλκοόλ (Khan 1973).

Οι αλκοολικοί έχουν χαμηλά επίπεδα φυλλικού οξέος, τα οποία πιθανώς προκύπτουν από μειωμένη απορρόφηση από το λεπτό έντερο αλλοιωμένος μεταβολισμός του ήπατος και κατακράτηση φολικού οξέος αυξημένη απέκκριση φυλλικού οξέος στα ούρα. και διαταραχή του μεταβολισμού των φολικών μετά την κατάποση αλκοόλ (Medici 2013). Έτσι, τα συμπληρώματα φυλλικού οξέος πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από άτομα που καταναλώνουν τακτικά αλκοόλ.

Γαρύφαλλο Εκχύλισμα

Γαρύφαλλο είναι μια πλούσια πηγή πολυφαινολών (Issac 2015). Μια μη δημοσιευμένη τυχαιοποιημένη, διασταυρούμενη δοκιμή σε 14 άτομα διαπίστωσε ότι μία εφάπαξ δόση 250 mg εκχυλίσματος σκελίδας γαρύφαλλου που λήφθηκε πριν από την κατανάλωση αλκοόλ οδήγησε σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις αλκοόλης στο αίμα και ακεταλδεΰδης και λιγότερη εξάντληση των ενζύμων αποτοξίνωσης, σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου. Επιπλέον, όσοι έλαβαν εκχύλισμα γαρίφαλου εμφάνισαν λιγότερο σοβαρά συμπτώματα απόλυσης (Spiceuticals 2015). Μια μελέτη σε 26 υγιή άτομα διαπίστωσε ότι η κατανάλωση 250 mg εκχυλίσματος γαρύφαλλου για 30 ημέρες οδήγησε σε αυξημένα επίπεδα αρκετών ενδογενών αντιοξειδωτικών, συμπεριλαμβανομένης της γλουταθειόνης, με αποτέλεσμα τη μείωση του οξειδωτικού στρες (Johannah 2015). Σε μια μελέτη τρωκτικών, η προεπεξεργασία με εκχύλισμα γαρίφαλου προστάτευσε τα στομάχια των αρουραίων που εκτέθηκαν σε υψηλές ποσότητες αλκοόλ για τρεις ημέρες. Η θεραπεία με εκχύλισμα γαρύφαλλου συσχετίστηκε επίσης με υψηλότερα επίπεδα γαστρικής γλουταθειόνης και γαστρο-προστατευτικών προσταγλανδινών και βελτίωση σε άλλους δείκτες οξειδωτικού στρες (Jin 2016). Σε ένα άλλο μοντέλο τρωκτικών, οι αρουραίοι που υποβλήθηκαν σε αγωγή με εκχύλισμα μπουμπούκι γαρίφαλου είχαν αυξημένη παραγωγή βλέννας στομάχου και προστατεύονταν από έλκη στομάχου που προκαλούνται από αλκοόλ (Santin 2011). Τα εκχυλίσματα γαρίφαλου έχουν επίσης αποδειχθεί, σε εργαστήριο και μελέτη τρωκτικών, ότι έχουν ανοσορυθμιστικές, αντιφλεγμονώδεις και προστατευτικές επιδράσεις στο ήπαρ (Dibazar 2015; El-Hadary 2015).

Ν-ακετυλοκυστεΐνη

Η Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC) είναι μια μορφή της αμινοξέος κυστεΐνης, η οποία είναι ένας πρόδρομος του ενδογενούς αντιοξειδωτικού γλουταθειόνης, μαζί με τα αμινοξέα γλουταμινικό και γλυκίνη. Η NAC δεσμεύει άμεσα την ακεταλδεΰδη (McCarty 2013; Vasdev 1995). Στην έρευνα σε ζώα, η NAC έχει βρεθεί ότι μειώνει την τοξικότητα στο αλκοόλ (McCarty 2013). Σε μια μελέτη ποντικών, ο συνδυασμός NAC και βιταμίνης C τροποποίησε τη δραστηριότητα των ενζύμων αποτοξίνωσης και μείωσε την παραγωγή ελευθέρων ριζών που προκαλείται από το αλκοόλ (Leung 2015). Σε μια άλλη μελέτη αρουραίων, η χορήγηση NAC είχε ως αποτέλεσμα χαμηλότερα επίπεδα οξειδωτικού στρες που προκαλείται από αλκοόλ στον εγκέφαλο και τους ιστούς του ήπατος (Ozkol 2016).

Γλουταθειόνη

Η γλουταθειόνη, μια σημαντική ένωση αποτοξίνωσης και αντιοξειδωτικό, βρίσκεται σε κύτταρα σε όλο το σώμα και είναι πολύ συγκεντρωμένη στο ήπαρ (Chen 2013). Το αλκοόλ μειώνει τα επίπεδα γλουταθειόνης στο ήπαρ, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη των ηπατικών κυττάρων και συμβάλλει στην ανάπτυξη αλκοολικής ηπατικής νόσου (Lieber 2003). Σε μια μελέτη σε αρουραίους, δύο εβδομάδες χορήγησης γλουταθειόνης πριν από την έκθεση στο αλκοόλ οδήγησαν σε πιο αποτελεσματική κάθαρση και χαμηλότερα επίπεδα αιχμής τόσο στο αλκοόλ όσο και στην ακεταλδεΰδη. Ακόμη και σε αρουραίους στους οποίους χορηγήθηκε γλουταθειόνη υψηλής δόσης μετά από έκθεση σε αλκοόλ, παρατηρήθηκε ταχύτερη κάθαρση αλκοόλης και ακεταλδεΰδης και χαμηλότερα επίπεδα ελεύθερων ριζών οξυγόνου από τους αρουραίους ελέγχου που έλαβαν μόνο νερό (Lee 2009).

Βιταμίνη Ε

Η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί επιδείνωση της κατάστασης της βιταμίνης Ε στους άνδρες (Addolorato 2008) και μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες (Hartman 2005). Μια μελέτη σε αρουραίους διαπίστωσε ότι η γάμμα-τοκοφερόλη ειδικότερα εξαντλήθηκε από την κατανάλωση αλκοόλ (Sadrzadeh 1994). Η γάμμα-τοκοφερόλη είναι μία από τις οκτώ ενώσεις (τέσσερις τοκοφερόλες και τέσσερις τοκοτριενόλες) που μαζί αποτελούν την οικογένεια βιταμίνης Ε. Η γάμμα-τοκοφερόλη είναι η πιο κοινή μορφή βιταμίνης Ε στα τρόφιμα (Dietrich 2006).

Αρκετές μελέτες σε ζώα έχουν δείξει ότι η θεραπεία με βιταμίνη Ε μειώνει δείκτες χρόνιας φλεγμονής που προκαλείται από αλκοόλ, οξειδωτικό στρες και τραυματισμό ιστών (Das 2010; Sajitha 2010; Kaur 2010; Lee, Kim 2013; Shirpoor 2016). Ένα μοντέλο σε ζώα έδειξε ότι η βιταμίνη Ε απέτρεψε το οξειδωτικό στρες και την εξάντληση της γλουταθειόνης μετά από οξεία έκθεση σε αλκοόλ, και αυτό το αποτέλεσμα ενισχύθηκε με ταυτόχρονη θεραπεία με μεθυλσελενοκυστεΐνη, μια μορφή σεληνίου (Yao 2015). Δύο επιπλέον μελέτες σε ζώα διαπίστωσαν ότι οι τοκοτριενόλες μπορούν να προστατεύσουν από τη νευροτοξικότητα που σχετίζεται με το αλκοόλ (Tiwari 2009; Tiwari 2012).

Σελήνιο

Το ιχνοστοιχείο σελήνιο απαιτείται για τη σωστή λειτουργία του αντιοξειδωτικού συστήματος της γλουταθειόνης υπεροξειδάσης και έχουν παρατηρηθεί χαμηλά επίπεδα σεληνίου σε άτομα με αλκοολική ηπατική νόσο (Rua 2014). Τα ευρήματα από την έρευνα σε ζώα δείχνουν ότι επεισόδια έντονης κατανάλωσης αλκοόλ μπορούν να προκαλέσουν μείωση των επιπέδων σεληνίου στο αίμα και στο ήπαρ, με αποτέλεσμα τη μείωση της δραστηριότητας της γλουταθειόνης και το μεγαλύτερο οξειδωτικό στρες (Ojeda 2015). Άλλες έρευνες δείχνουν ότι το συμπλήρωμα σεληνίου μπορεί να αποτρέψει αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις (Markiewicz-Gorka 2011; Ozkol 2016; Yao 2015).

Εκχύλισμα σπόρου σταφυλιού

Οι σπόροι σταφυλιών και τα δέρματα είναι μια πλούσια πηγή πολυφαινολικών ενώσεων που ονομάζονται προανθοκυανιδίνες. Αυτές οι ενώσεις είναι ισχυροί εξουδετερωτές ελεύθερων ριζών οξυγόνου που καταστρέφουν τον ιστό (Dogan 2012). Σε μια ελεγχόμενη μελέτη σε ζώα, οι αρουραίοι υπέστησαν προ-επεξεργασία για επτά ημέρες με πολυφαινόλες σπόρων σταφυλιών πριν από την οξεία έκθεση σε βαριά αλκοόλη, παρουσίασαν μια λιγότερο έντονη αύξηση των επιπέδων αλκοόλης στο αίμα και ακεταλδεϋδης. αυξημένη παραγωγή ενδογενών ενζύμων που προστατεύουν από το οξειδωτικό στρες. και λιγότερη αύξηση των δεικτών βλάβης των ηπατικών κυττάρων (Bak 2016). Αυτό υποδηλώνει ότι οι πολυφαινόλες των σπόρων σταφυλιού μπορεί να μετριάσουν ορισμένες από τις επιδράσεις του αλκοόλ που συμβάλλουν στα συμπτώματα απόλυσης. Σε άλλες μελέτες σε ζώα, το εκχύλισμα σπόρων σταφυλιών απέτρεψε νευρωνικούς και ηπατικούς τραυματισμούς και βελτιωμένους δείκτες οξειδωτικού στρες μετά από παρατεταμένη χορήγηση αλκοόλ (de Freitas 2004; Dogan 2012; Assuncao 2007).

Ρεσβερατρόλη

Η ρεσβερατρόλη είναι μια πολυφαινολική ένωση που βρίσκεται στο κόκκινο κρασί και στις ρίζες του παραδοσιακού ασιατικού φαρμακευτικού φυτού Polygonum cuspidatum (ιαπωνικά knotweed), καθώς και φιστίκια, δέρμα σταφυλιών και βατόμουρα (Higdon 2015). Πολλές έρευνες σε ζώα δείχνουν ότι η ρεσβερατρόλη μπορεί να βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση του οξειδωτικού στρες και της σχετικής φλεγμονής και βλάβης των ιστών που παρατηρούνται με τη μακροχρόνια κατανάλωση αλκοόλ (Kasdallah-Grissa 2007; Ajmo 2008; Bujanda 2006). Σε άλλες μελέτες σε ζώα, η ρεσβερατρόλη απέτρεψε τόσο την απώλεια μαθησιακής ικανότητας (Tiwari 2013b, Ranney 2009) όσο και την αύξηση των δεικτών του οξειδωτικού στρες και της φλεγμονής που παρατηρήθηκαν με χρόνια έκθεση στο αλκοόλ. υψηλότερες δόσεις ρεσβερατρόλης συσχετίστηκαν με μεγαλύτερη προστασία (Tiwari 2013b).

Βιταμίνη C

Η βιταμίνη C έχει δείξει δυναμικό ως παράγοντα κατά της απόλυσης, αποτρέποντας το οξειδωτικό στρες στα συκώτια των ποντικών που τρέφονται με αλκοόλ. Η χορήγηση της βιταμίνης C επανέφερε τα επίπεδα της γλουταθειόνης στο ήπαρ μετά από φυσιολογική κατανάλωση αλκοόλ και αμβλύ οξειδωτικό στρες που προκαλείται από αλκοόλ σε σύγκριση με ποντίκια που τρέφονται με αλκοόλ και δεν έλαβαν βιταμίνη C (Lu 2012). Άλλες μελέτες σε αρουραίους έχουν δείξει ότι η βιταμίνη C μπορεί να προστατεύσει από βλάβη ιστού που σχετίζεται με το αλκοόλ στους νευρώνες (Ambadath 2010), kidneys, and blood vessels (Sonmez 2012; Sonmez 2009).

Γαϊδουράγκαθο

Το Σιλμαρίν, ένα εκχύλισμα φρούτων γαϊδουράγκαθου (Silybum marianum), περιέχει ένα μείγμα φλαβονοειδών εκ των οποίων το 50-70% είναι συνήθως σιλυμπίνη (Loguercio 2011). Το Σιλμαρίν και το silybin χρησιμοποιούνται κυρίως για τη θεραπεία παθήσεων του ήπατος (Federico 2017). Πρώιμη κλινική έρευνα δείχνει ότι τα εκχυλίσματα γαϊδουράγκαθου μπορεί να μειώσουν τη βλάβη λόγω αλκοολικής κίρρωσης. Η σιλυμαρίνη και η σιλυμπίνη μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα της γλουταθειόνης και μελέτες σε ζώα δείχνουν ότι ενεργοποιούν αποτοξινωτικά ένζυμα που εξαντλούνται από το αλκοόλ, βελτιώνοντας τη μιτοχονδριακή λειτουργία και περιορίζοντας την ηπατική βλάβη που σχετίζεται με το αλκοόλ (Federico 2017; Loguercio 2011; Vargas-Mendoza 2014). Η σιλυμαρίνη μπορεί επίσης να προστατεύσει τους νευρώνες μειώνοντας τη φλεγμονή και το οξειδωτικό στρες στο νευρικό σύστημα (Borah 2013).

Προβιοτικά

Η χρόνια υπερβολική πρόσληψη αλκοόλ συσχετίζεται με βακτηριακή υπερανάπτυξη στο λεπτό έντερο και αλλαγές στον βακτηριακό πληθυσμό του παχέος εντέρου. Επιπλέον, το αλκοόλ αυξάνει τη διαπερατότητα της εντερικής επένδυσης, επιτρέποντας την απορρόφηση βακτηριακών τοξινών, προκαλώντας φλεγμονή στο ήπαρ και σε άλλους ιστούς. Πράγματι, αυτές οι επιδράσεις πιστεύεται ότι συμβάλλουν σημαντικά στην αλκοολική ηπατική νόσο (Li 2016, Engen 2015, Malaguarnera 2014). Σε μια κλινική δοκιμή, 66 άνδρες που πάσχουν από αλκοολική ψύχωση έλαβαν ένα προβιοτικό συμπλήρωμα, με ή χωρίς τυπική θεραπεία αποχής από το αλκοόλ και πολυβιταμίνη, για πέντε ημέρες. Το προβιοτικό περιείχε 90 εκατομμύρια μονάδες σχηματισμού αποικίας Bifidobacterium bifidum και 900 εκατομμύρια μονάδες σχηματισμού αποικιών του Lactobacillus plantarum. Μετά από μόλις πέντε ημέρες θεραπείας, εκείνοι που είχαν λάβει προβιοτικά έδειξαν κάποια επίλυση της ηπατικής βλάβης, όπως αποδεικνύεται από μεγαλύτερες μειώσεις στα επίπεδα των ηπατικών ενζύμων (δείκτες ηπατικής βλάβης). έδειξαν επίσης αποκατάσταση υγιών εντερικών βακτηρίων (Kirpich 2008). Μια άλλη δοκιμή σε 117 νοσοκομειακούς ασθενείς διαπίστωσε ότι η αποχή από αλκοόλ και η συμπλήρωση με προβιοτικό που περιέχει Lactobacillus subtilis και Streptococcus faecium για επτά ημέρες οδήγησε σε μεγαλύτερη βελτίωση στα εντερικά βακτήρια και μειώσεις στα επίπεδα βακτηριακών τοξινών και φλεγμονωδών κυτοκινών σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο και την αποχή (Han 2015).

Περαιτέρω υποστήριξη για τον πιθανό ρόλο των προβιοτικών στην ανάκτηση αλκοόλ προέρχεται από μελέτες σε ζώα που διαπίστωσαν ότι η συμπλήρωση με είδη Lactobacillus και Bifidobacterium μπορεί να προστατεύσει από βλάβες στο στομάχι, όπως μπορεί να προκληθεί από το αλκοόλ, μέσω πολλών διαφορετικών μηχανισμών. Αυτά περιλαμβάνουν αύξηση της γαστρικής βλεννογόνου παραγωγής και μείωση της γαστρικής φλεγμονής (Suo 2016; Gomi 2013; Khoder 2016), μειωμένη υπερπερατότητα του εντέρου (Wang 2011) και προστασία έναντι φλεγμονής και τραυματισμού των ηπατικών κυττάρων που σχετίζονται με το αλκοόλ (Barone 2016; Tian 2015; Shi 2015; Chiu 2014; Chang 2013; Wang 2013; Bull-Otterson 2013).

Πολυενυλοφωσφατιδυλοχολίνη

Η πολυενυλοφωσφατιδυλοχολίνη (PPC) είναι ένα μείγμα φωσφολιπιδίων που βρέθηκε σε μελέτες σε ζώα για τη μείωση της παραγωγής ελευθέρων ριζών και την πρόληψη της οξειδωτικής βλάβης που προκαλείται από αλκοόλη στα ηπατικά κύτταρα (Lieber 2003; Mi 2000; Baraona 2002). Σε μια μελέτη, η ΔΕΗ απέτρεψε την μείωση της ηπατικής S-αδενοσυλομεθειονίνη (SAMe) που προκαλείται από το αλκοόλ, η οποία συσχετίστηκε με τη διατήρηση των επιπέδων γλουταθειόνης στο ήπαρ σε αρουραίους (Aleynik 2003) Η φωσφατιδυλοχολίνη, ένα συγκεκριμένο φωσφολιπίδιο στη ΔΕΗ, έχει βρεθεί ότι προλαμβάνει την ηπατική ίνωση και την κίρρωση που προκαλείται από αλκοόλ σε μπαμπουίνους (Lieber 1994). Σε μια υποομάδα χρόνιων πότες που συμμετείχαν σε μια κλινική δοκιμή, η θεραπεία της ΔΕΗ μείωσε τις αυξήσεις των ηπατικών ενζύμων και της χολερυθρίνης που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της δοκιμής. αυτοί οι δείκτες είναι δείκτες ηπατικής δυσλειτουργίας. Οι συμμετέχοντες έλαβαν 1,5 γραμμάρια ΔΕΗ τρεις φορές την ημέρα, πριν από τα γεύματα (Lieber, Weiss 2003). 

Μαγνήσιο

Η κατανάλωση αλκοόλ προκαλεί γρήγορα απώλεια μαγνησίου από ιστούς, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου και του ήπατος. Υπό την επήρεια αλκοόλ, αυτό το μαγνήσιο χάνεται στα ούρα, με αποτέλεσμα την τάση προς μειωμένο μαγνήσιο ορού (Rivlin 1994; Torres 2009; Romani 2008). Η προκύπτουσα συνολική μείωση της διαθεσιμότητας μαγνησίου προκαλεί συστολή των αιμοφόρων αγγείων και μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση των συσχετίσεων μεταξύ υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ και υπέρτασης, καρδιακών προβλημάτων και εγκεφαλικού επεισοδίου (Romani 2008; Moulin 2015). Μια κλινική έκθεση περιέγραψε χαμηλά επίπεδα μαγνησίου στο αίμα σε πέντε άτομα με πονοκέφαλο και απόλυση που προκαλείται από αλκοόλ, το οποίο αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με ενδοφλέβιο μαγνήσιο (Altura 1999) Μια μορφή μαγνησίου που ονομάζεται μαγνήσιο-L-θρεονικό έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τα επίπεδα μαγνησίου εγκεφάλου στην έρευνα σε ζώα. Αυτό μπορεί να αντιπροσωπεύει μια στρατηγική για την καταπολέμηση της εξάντλησης του μαγνησίου του εγκεφάλου που προκαλείται από το αλκοόλ, αν και αυτό δεν έχει ακόμη αποδειχθεί σε μια κλινική δοκιμή (Jia 2016).

Λιποϊκό οξύ

Το λιποϊκό οξύ είναι μια ένωση που περιέχει θείο που αυξάνει τα επίπεδα γλουταθειόνης και εξουδετερώνει ορισμένους τύπους ελευθέρων ριζών (Higdon 2012; Golbidi 2011). Το λιποϊκό οξύ συμμετέχει επίσης στην ανακύκλωση βιταμινών C και E, μετριάζει τη φλεγμονή (Moura 2015) και έχει αποδειχθεί σε εργαστηριακές ρυθμίσεις ότι αυξάνει τη δραστηριότητα της αφυδρογονάσης αλδεΰδης, η οποία διαλύει την ακεταλδεΰδη (McCarty 2013; Li 2013).

Στην έρευνα σε ζώα, οι αρουραίοι και τα ποντίκια που έλαβαν λιποϊκό οξύ έδειξαν λιγότερα κίνητρα για κατανάλωση αλκοόλ (Peana 2013; Ledesma 2014) και τα ποντίκια που έλαβαν θεραπεία με λιποϊκό οξύ πριν από την κατανάλωση αλκοόλ είχαν χαμηλότερα επίπεδα ελεύθερων ριζών στον εγκεφαλικό τους ιστό και εμφάνισαν λιγότερη αλκοόλη προβλήματα συμπεριφοράς από αυτά που αντιμετωπίζονται μόνο με αλκοόλ (Ledesma 2012).

Μελατονίνη

Η μελατονίνη είναι μια ορμόνη που βοηθά στη ρύθμιση των κιρκαδικών ρυθμών και προκαλεί τον ύπνο (Lanfumey 2013) και τόσο η κατανάλωση αλκοόλ όσο και η απόσυρση από το αλκοόλ φαίνεται να καταστέλλουν την παραγωγή μελατονίνης (Schmitz 1996; Peuhkuri 2012). Σε μια μελέτη σε ζώα, ο συντονισμός των μυών ήταν καλύτερος κατά τη διάρκεια της περιόδου απόλυσης σε ποντίκια που έλαβαν μελατονίνη για επτά ημέρες πριν εκτίθενται σε μια μεθυστική ποσότητα αλκοόλ (Karadayian 2014). Επειδή η διαταραχή του ύπνου φαίνεται να είναι ένας σημαντικός παράγοντας στα συμπτώματα απόλυσης αλκοόλ και σοβαρότητα (Verster 2014; Rohsenow, Howland 2010), η βελτίωση της ποιότητας του ύπνου μπορεί να είναι ένας μηχανισμός με τον οποίο η μελατονίνη θα μπορούσε να μειώσει ορισμένα συμπτώματα απόλυσης. Επιπλέον, η μελατονίνη έχει μια σειρά από άλλες επιδράσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πρόληψη της απόλυσης και άλλων βλαβών που οφείλονται στο αλκοόλ: Ρυθμίζει τη φλεγμονώδη απόκριση, αποτρέπει την κυτταρική βλάβη που σχετίζεται με οξυγόνο και μπορεί να έχει αναλγητικά αποτελέσματα (Danilov 2016; Hu 2009).

Panax ginseng

Το Panax ginseng, επίσης γνωστό ως Κορεάτικο ή Κόκκινο Ginseng, είναι ένα φαρμακευτικό φυτό που χρησιμοποιείται ιστορικά για τη θεραπεία της κόπωσης, την αύξηση της ενέργειας και την οικοδόμηση αντοχής και ανθεκτικότητα (Kim 2013, Ong 2015). Μια μελέτη σε 25 υγιείς άνδρες συνέκρινε το αποτέλεσμα της λήψης 32 mg εκχυλίσματος ρίζας Panax ginseng διαλυμένου σε νερό μαζί με 100 χιλιοστόλιτρα 80 ουίσκι απόδειξης με απλό νερό με την ίδια ποσότητα ουίσκι. Οι συμμετέχοντες παρουσίασαν λιγότερη κόπωση, λιγότερα γνωστικά συμπτώματα, λιγότερη δίψα και λιγότερους πόνους στο στομάχι μετά τη λήψη ginseng με ουίσκι από ό, τι μετά το ουίσκι και το νερό μόνο (Lee, Kwak 2014).

Τα ευρήματα από την έρευνα σε ζώα δείχνουν ότι η Panax ginseng και τα συστατικά της μειώνουν τον τραυματισμό ιστού που σχετίζεται με το αλκοόλ αναστέλλοντας τη δραστηριότητα και τη φλεγμονή των ελεύθερων ριζών οξυγόνου (Li 2014; Gao 2015) και πιθανώς αυξάνοντας τα ποσοστά κάθαρσης αλκοόλ και ακεταλδεΰδης από το σώμα (Lee, Kim 2014 ). Σε ποντίκια, ακόμη και με οξεία βαριά έκθεση σε αλκοόλ, η προεπεξεργασία με Panax ginseng για επτά ημέρες μείωσε τη βλάβη του ήπατος (Ding 2015).

Σημαντικά ενεργά συστατικά του Panax ginseng που ονομάζονται ginsenosides απορροφώνται ελάχιστα στη φυσική τους κατάσταση. Ωστόσο, η ζύμωση έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τη βιοδιαθεσιμότητα και τη συγκέντρωση των ginsenosides στον ορό κατά περίπου 15 φορές. Έτσι, ένα ζυμωμένο σκεύασμα Panax ginseng μπορεί να είναι μια ανώτερη επιλογή όταν εξετάζουμε ένα συμπλήρωμα ginseng (Jin 2012).

Κουρκουμίνη

Η κουρκουμίνη, μια πολυφαινολική ένωση που βρίσκεται στη μαγειρική ρίζα κουρκούμη μπαχαρικών, έχει ισχυρές αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες (Gupta 2013). Σε μια προκαταρκτική μελέτη, επτά υγιείς άντρες έπιναν αλκοόλ είτε με νερό μόνο είτε με παρασκεύασμα κουρκουμίνης και νερού. Τα επίπεδα της ακεταλδεΰδης στο αίμα ήταν σημαντικά χαμηλότερα στην ομάδα κουρκουμίνης (Sasaki 2011). Επίσης, αρκετές μελέτες σε ζώα δείχνουν ότι η κουρκουμίνη μπορεί να μειώσει το οξειδωτικό στρες, τη φλεγμονή και τον τραυματισμό των ιστών που σχετίζεται με το αλκοόλ (El-Deen 2010; Kandhare 2012; Pyun 2013; Rong 2012; Tiwari 2013a; Varatharajalu 2016).

Ταυρίνη

Η ταυρίνη είναι ένα αμινοξύ που περιέχει θείο με πολλαπλές λειτουργίες σε όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του κεντρικού νευρικού και καρδιαγγειακού συστήματος (Oja 2007). Η συμπληρωματική ταυρίνη, σε συνδυασμό με φαρμακευτικά βότανα, που χορηγήθηκε σε ποντίκια που εκτέθηκαν σε υψηλή ποσότητα αλκοόλ αύξησε το ρυθμό μεταβολισμού του αλκοόλ, επιμηκύνοντας το χρόνο να μεθυσθεί και συντομεύσει τον χρόνο ανάρρωσης (Wu 2013). Η ταυρίνη απέτρεψε επίσης την υπέρταση σε αρουραίους που έλαβαν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ για τέσσερις εβδομάδες (Harada 2000). Σε μια άλλη μελέτη, το zebrafish που εκτέθηκε εν συντομία σε μία υψηλή δόση αλκοόλ είχε χαμηλότερα επίπεδα αλκοόλ στον εγκέφαλο και έδειξε λιγότερο ανήσυχη συμπεριφορά εάν έλαβαν επίσης ταυρίνη (Rosemberg 2012). Διάφορες άλλες μελέτες σε ζώα δείχνουν ότι η ταυρίνη μπορεί να αποτρέψει την τοξικότητα του αλκοόλ μειώνοντας το οξειδωτικό στρες, τη φλεγμονή και τον τραυματισμό των ιστών (Devi, Anuradha 2010; Devi, Viswanathan 2010; Latchoumycandane 2014).

S-αδενοσυλομεθιονίνη

Η S-αδενοσυλ μεθειονίνη (SAMe) είναι κρίσιμη για το σχηματισμό της κυτταρικής αντιοξειδωτικής γλουταθειόνης και επίσης συμμετέχει σε οδούς μεθυλίωσης που εξουδετερώνουν την ομοκυστεΐνη, μια κυτταρική τοξίνη. Το αλκοόλ διακόπτει τον σχηματισμό SAMe και οι συγκεντρώσεις SAMe στο ήπαρ εξαντλούνται σε ασθενείς με ηπατική αλκοολική νόσο. Ευτυχώς, το συμπλήρωμα SAMe έχει βρεθεί ότι βελτιώνει τη λειτουργία του ήπατος σε ζώα που εκτίθενται σε αλκοόλ και σε αλκοολικούς ανθρώπους (Lieber 2003). Η έρευνα χρησιμοποιώντας ένα ζωικό μοντέλο διαπίστωσε ότι το SAMe μπορεί να προστατεύσει το ήπαρ από τοξικές επιδράσεις του αλκοόλ εν μέρει βελτιώνοντας τη μιτοχονδριακή λειτουργία στον ηπατικό ιστό (King 2016), εκτός από τη διευκόλυνση της σύνθεσης της γλουταθειόνης.

Υλικό που χρησιμοποιείται με την άδεια του Life Extension. Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται.